Ο φίλος μου Κ. είναι ένας πολύ συγκροτημένος άνθρωπος, με πλούσιες γνώσεις σε μεγάλο εύρος θεμάτων. Η διαρκής ενημέρωσή του, σε συνδυασμό με μια έμφυτη ικανότητα αξιολόγησης της εγκυρότητας της είδησης και γνώσης, τον κάνουν έναν εξαιρετικό συνομιλητή.
Το μόνο του μειονέκτημα, για μένα, είναι ένα φλέγμα θα μπορούσα να πω βρετανικό, και συνεπώς απολύτως εκνευριστικό, καταλαβαίνετε.
Ποτέ δεν τον είδα να εκρήγνυται, να αντιδρά συναισθηματικά, ποτέ δεν τον είδα να χαίρεται με έντονες εκδηλώσεις, υποστηρίζει πάντοτε τη θέση του με λογική σκακιστή.
Όλα υφίστανται από πριν την βάσανο της κριτικής και της εξακρίβωσης, ψάχνει την μυστική αλληλουχία των πραγμάτων, ώστε η γνώμη του να είναι πάντα έγκυρη και, οπωσδήποτε, ενδιαφέρουσα.
Γι’ αυτό και ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα να τον δω προχθές να έρχεται τρεχάτος προς το μέρος μου.
«Είδες, είδες», φώναξε λαχανιασμένος σαν έφτασε κοντά μου, «μεγάλες αλλαγές στη συνείδηση και τη συνειδητοποίηση των Ευρωπαίων έχουν ξεκινήσει.
Τεράστιες απεργίες στη Γαλλία με απίστευτη συμμετοχή, ακόμα και μετά την ψήφιση του νομοσχέδιου. Και γιατί; Γιατί θέλουν να αυξήσουν την ηλικία συνταξιοδότησης κατά δύο μόνο χρόνια, απίστευτο δεν είναι;».
Τον κοιτούσα κατάπληκτος, πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι. Κατακόκκινος, ιδρωμένος, με μια έκφραση αλλοπαρμένη, η φωνή του παλλόμενη, με την ένταση σε δυσθεώρητα ντετσιμπέλ, μιλούσε νευρικά, κουνώντας πέρα δώθε τα χέρια του, δεν μπορούσε να σταθεί σε μια θέση από τη έξαψη που ξεχείλιζε από παντού, ένα λαμπρό παράδειγμα Ελληνικού ταμπεραμέντου.
-Επιτέλους, φαίνεται τελικά πως κυλάει αίμα και στις δικές σου φλέβες, αναφώνησα ευτυχισμένος.
-Σε προστατεύω, μου απάντησε τελείως απρόσμενα, με μια έκφραση λύπης στα μάτια του και με τόνο τελείως αντίθετο από τον προηγούμενο .
Τάχασα, δεν ήξερα τι να πω, «δεν σε καταλαβαί…», τραύλισα, αλλά ο φίλος μου με διέκοψε με έναν καινούργιο καταιγισμό.
-Αμ οι Ισλανδοί; που έτριψαν στη μούρη της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της Βρετανίας τα χρέη των Τραπεζών τους, και ορθά κοφτά τους είπαν πως δεν πληρώνουν; Καταπληκτικό, αν σκεφτείς πως είναι και μια μισοριξιά κράτος. Και το ακόμα πιο καταπληκτικό είναι, πως όλα αυτά τα θηρία, θέλουν τώρα να βρούνε μια συναινετική λύση, λέει, κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό, και άρχισε να χτυπάει παλαμάκια.
-Όμως κι εμείς θα μου επιτρέψεις να σου πω….προσπάθησα να αρθρώσω λέξη, αλλά και πάλι ο φίλος μου σοβάρεψε απότομα, και κοιτώντας με στοχαστικά, με μια ειλικρινή λύπη και ανησυχία στο βλέμμα του, ξαναείπε: «Σε προστατεύω».
Άρχισα να διαολίζομαι, «άκου να σου πω…», έκανα αυστηρά, προσπαθώντας να αναλάβω τον έλεγχο μιας κατάστασης που φαινόταν να ξεφεύγει τελείως από τον έλεγχό μου, αλλά ένας νέος χείμαρρος επέπεσε επί της κεφαλής και των αυτιών μου.
-Αλλά και οι Ούγγροι; Που μετά τις αντιδράσεις του κόσμου πάτησε πόδι η κυβέρνησή τους και έβαλε χέρι στις τράπεζες; Το φαντάζεσαι αυτό; Στις τράπεζες, την ιερή αγελάδα του συστήματος. Και οι αθεόφοβοι έβαλαν φορολογία επί των ακαθαρίστων κερδών, γιατί αλλιώς δεν θάπερναν ούτε σέντσι. Χάχαχα, και είναι και δεξιοί λέει, σα να λέμε σαρξ εκ της σαρκός τους, δικά τους παιδιά δηλαδή, μια χαρά τους περιποιήθηκαν, κοτρώνα στο κεφάλι τούς ήρθε, κατακούτελα, το καταευχαριστήθηκα.
Ακόμα και οι κρυόκωλοι οι Άγγλοι, που μόλις συμφώνησαν οι Φιλελεύθεροι να αυξηθούν τα δίδακτρα στα σχολεία, ενώ προεκλογικά άλλα έλεγαν-διακρίνεις πιστεύω την αβυσσαλέα διαφορά με την δική μας κυβέρνηση, που τηρεί, ως γνωστόν, κατά γράμμα τις προεκλογικές της υποσχέσεις-μόλις λοιπόν συμφώνησαν να αυξηθούν τα δίδακτρα, τα έκαναν Γης Μαδιάμ αυτά τα παλιόπαιδα οι νεολαίοι, όπως και τα δικά μας εδώ, προς μεγάλη απογοήτευση των καθώς πρέπει Άγγλων, όπως και των δικών μας, που δεν τους αφήνουν να πιουν ένα τσάι με την ησυχία τους, όπως και τους δικούς μας δεν τους αφήνουν να κάτσουν σαν άνθρωποι στον καναπέ, να αποφασίσουν ψύχραιμα τέλος πάντων τι θα μαγειρέψουν αύριο-πάπια προβενσάλ με σως γλασέ και καραμελωμένα κρεμμύδια, πασπαλισμένα με μπρικ, ή σολομό με κατανταίφι και βελουτέ σούπα σπαραγγιών με μέλι και μουστάρδα;-.
-Σε βρίσκω πολύ… ξενόδουλο, του είπα κοροϊδευτικά για να τον τσιγκλίσω και να πάρω το πάνω χέρι, υπάρχουν όμως και….
-Σε προστατεύω, μου απάντησε ξανά με αυτή την πατρική και λυπημένη έκφρασή του.
-Και ποιος σου είπε πως χρειάζομαι προστασία, ξέσπασα φρενιασμένος και χάνοντας αμετάκλητα την ψυχραιμία μου, δεν θέλω την προστασία σου. Και στο κάτω-κάτω από τι με προστατεύεις πια; Και με ποιόν τρόπο; Τι ανοησίες είναι αυτές;
Όσο γι’ αυτά που μου αναφέρεις, για τις αντιδράσεις δηλαδή των Ευρωπαίων, παλιά, ξινά σταφύλια. Τα ξέρουμε, τα χαιρετίζουμε και χαιρόμαστε και εμείς. αλλά εδώ, στην Ελλάδα,, έχουμε καινούρια δεδομένα πια.
Έγιναν οι εκλογές, η Κυβέρνηση αποδυναμώθηκε, η αποχή ήταν τεράστια, δίνοντας ένα βροντερό μήνυμα αποδοκιμασίας του κόσμου προς τα μέτρα και την πολιτική της, καινούριες προοπτικές διανοίγονται, πες μου τη γνώμη σου. Τι λες λοιπόν; συνέχισα θριαμβευτικά, όντας απόλυτα σίγουρος πως είχα καταφέρει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον «αντίπαλο».
Ο φίλος μου Κ. με κοίταξε με το στοχαστικό και μελαγχολικό του βλέμμα για ώρα πολλή, και μετά, με ένα βαθύ αναστεναγμό, και με την έκφραση ανθρώπου που πρέπει να φέρει σε πέρας ένα πολύ δυσάρεστο καθήκον, κούνησε το κεφάλι του.
-Καλά λοιπόν, αφού το θέλεις, είπε. Έσφιξε τα τέσσερα δάχτυλα του δεξιού χεριού του σε γροθιά, και με τον δείκτη τεντωμένο έδειξε προς τα πάνω, ακολουθώντας με τα μάτια την κίνηση αυτή.
Αυτή είναι η απάντησή μου, είπε σιβυλλικά, και έφυγε με αργό και κάπως κουρασμένο βήμα και κυρτωμένους ώμους.
Έμεινα εμβρόντητος. Τι ήθελε να πει; Από τι με προστάτευε; Και τι έδειχνε με το τεντωμένο δάχτυλό του ψηλά;
Έδειχνε τον Θεό της Ελλάδας;
Έδειχνε το νουνό;
Έδειχνε τον τίτλο του άρθρου;
Τι λέτε και εσείς;
Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "Η Ραψωδία των Ασημάντων"
Με μεγάλη επιτυχία έγινε την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, στο Χατζηγιάννειο μέγαρο η παρουσίαση του βιβλίου μου "Η Ραψωδία των Ασημάντων".
Πάνω από 200 άτομα παρακολούθησαν την ανάλυση από τον συγγραφέα ΘΩΜΑ ΨΥΡΡΑ και τον ποιητή ΚΩΣΤΑ ΛΑΝΤΑΒΟ και γέλασαν, νοστάλγησαν, συγκινήθηκαν από τα αποσπάσματα που διάβασαν με μοναδικό τρόπο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ και η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΥΛΗ, καθώς και με τα τόσο τρυφερά παρένθετα κείμενα της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥ και την συνοδευτική μουσική της μοναδικής ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ. Θέλω από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους όσους με τίμησαν με την παρουσία τους και μοιράστηκαν μαζί μου μια ευτυχισμένη μου στιγμή, και να τελειώσω με μια στροφή από τον πρόλογο του βιβλίου:
"....κι αν κάπου έσφαλα
-για όσο καιρός μένει ακόμα-
το μόνο που μπορώ -για όσο καιρός μένει ακόμα-
είναι να επανορθώσω.
Πάει να πει
να ονειρευτώ ξανά".
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010
ΑΣΠΟΝΔΥΛΑ ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ
Θα μου επιτρέψετε σήμερα αγαπητοί αναγνώστες, να ξεφύγω λίγο από την μίζερη πολιτική πραγματικότητα παρουσιάζοντας ένα επιστημονικό θέμα, που δείχνει πως η Ελλάδα και οι Έλληνες μπορούν, αν θέλουν και τους αφήσουν, να έχουν τη μεγαλύτερη εκτίμηση διεθνώς.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη που έγινε από Έλληνες επιστήμονες, και διευρύνει αποφασιστικά τις γνώσεις μας σε νέα και άγνωστα πεδία.
Μέχρι σήμερα λοιπόν ήταν γνωστό, ότι όλοι οι ζωικοί οργανισμοί κατατάσσονταν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ασπόνδυλα και τα σπονδυλωτά
Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια, ασπόνδυλα είναι μια μεγάλη κατηγορία ζωικών οργανισμών, που περιλαμβάνει πολυπληθείς επιμέρους κατηγορίες ζώων, που δεν έχουν σπονδυλική στήλη. Για την ακρίβεια ως ασπόνδυλα εννοούμε τους σκώληκες, τα αρθρόποδα (π.χ. αράχνες, σκορπιοί), τους σπόγγους, τα κνιδόζωα (μέδουσες, κοράλλια, κλπ), τα καρκινοειδή (π.χ. γαρίδες, καραβίδες), τα έντομα (μύγες, σκαθάρια κλπ), τα μαλάκια (όπως σαλιγκάρια, μύδια, καλαμάρια) και τα εχινόδερμα (π.χ. αχινούς).
Αντίστοιχα, σπονδυλωτά είναι όλοι οι οργανισμοί που έχουν σπονδυλική στήλη, όπως τα ψάρια, τα αμφίβια, τα πτηνά, τα ερπετά και τα θηλαστικά.
Η τεράστια επιτυχία των Ελλήνων βιολόγων είναι πως ανακάλυψαν και μια τρίτη κατηγορία, που συνδυάζει χαρακτηριστικά και από τις δύο προηγούμενες, και συγκεκριμένα αυτή των ασπόνδυλων-σπονδυλωτών, όπως εύστοχα την χαρακτήρισαν.
Κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω κατηγορίας, παρά την αναμφισβήτητη ύπαρξη σπονδυλικής στήλης, που και ακτινολογικώς διαπιστώθηκε, είναι μία απίστευτη ρευστότητα γενικώς: Ρευστότητα μορφής, ρευστότητα διαστάσεων σώματος και μελών, ρευστότητα συναισθημάτων, ιδεών κλπ, κλπ.
Λόγω λοιπόν ακριβώς αυτής της ιδιότητάς τους, οι εν λόγω οργανισμοί παρουσιάζουν πολύ περίεργα φαινόμενα, που βρίσκονται ακόμα υπό ενδελεχή έρευνα.
Την μια π.χ στιγμή μπορεί να εμφανισθούν τελείως άκαμπτοι, πετρωμένοι, αδυνατώντας να επιδείξουν την ελάχιστη ευελιξία, και την αμέσως επόμενη παρουσιάζουν μια απίστευτη ευκαμψία, απείρως μεγαλύτερη αυτής του ποντικού ή του σκώληκος.(Υπάρχουν πολλές επιστημονικές ενδείξεις, πως αυτό οφείλεται σε πολύπλοκες συνδέσεις ανάμεσα στον σκελετό τους και τους οφθαλμούς, ο αμφιβληστροειδής χιτώνας των οποίων ενεργοποιεί ένα «κλειδί» που «ρευστοποιεί» τον σκελετό, ανάλογα με την οπτική παράσταση που έχει μπροστά του, ποιους ή τι δηλ. βλέπει).
Η εξωτερική τους μορφή είναι, συνήθως, ανθρωπόμορφη, και μάλιστα, θα έλεγε κανείς, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ευειδής, όμορφη, χαμογελαστή, προϊδεάζοντάς σε απολύτως θετικά για το πρόσωπό τους. Την ίδια στιγμή όμως, ενίοτε μπροστά στα μάτια σου, ή συνήθως πίσω από αυτά, τρομερές παραμορφώσεις λαμβάνουν χώρα.
Ο ευειδής και χαμογελαστός οργανισμός με τον οποίο πριν λίγο μιλούσες, ξαφνικά παίρνει την όψη άγριου και αδηφάγου θηρίου. Το στόμα του μεγεθύνεται εξαιρετικά και εξοπλίζεται με τα πιο κοφτερά δόντια, τα χέρια του μακραίνουν ατελείωτα, στριφογυρίζουν με απίστευτη ταχύτητα και επιδεξιότητα, τίποτα και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτά τα αδηφάγα χέρια. Το στομάχι και η κοιλιά του μεγαλώνουν αφάνταστα, προσδίδοντας στο χαριτωμένο πλάσμα, που πριν λίγο μιλούσες μαζί του, μια αηδέστατη βατραχοειδή όψη, ενώ η όρεξή του είναι ακόρεστη, καταβροχθίζοντας τα πιο ετερόκλητα πράγματα: Από κανονική τροφή έως χαρτιά, σφραγίδες, ελικόπτερα ή υποβρύχια, λίμνες ή ολόκληρες εκτάσεις.
Η ψυχολογική κατάσταση αυτών των περίεργων πλασμάτων ακολουθεί και αυτή την μοίρα της ρευστότητας. Συνήθως είναι προσηνείς και γλυκομίλητοι. Αλλοίμονο όμως αν κάνεις το λάθος και παραμείνεις σε αυτή την τόσο πρόσκαιρη και φευγαλέα πρώτη εντύπωση. Οι συνέπειες θα είναι φοβερές. Γιατί οι εν λόγω οργανισμοί, δεν μπορεί να παραμείνουν σε μία ψυχολογική κατάσταση επί μακρόν, και την άλλη κυριολεκτικά στιγμή μπορεί, με την πιο μεγάλη ευκολία, να καταφέρουν εναντίον σου συντριπτικό πλήγμα.(Εδώ υπάρχει η επιστημονική υποψία, ότι πιθανόν εμφιλοχωρεί και κάποιος γενετικός παράγοντας κακίας).
Ούτε όμως και σε ότι λένε μπορείς να δώσεις βάση. Η ρευστότητα και εδώ είναι τέτοιας έκτασης και έντασης, που θα ήταν κυριολεκτικά μάταιο να προσπαθήσεις να παρακολουθήσεις τις αλληλοδιάδοχες μεταμορφώσεις τους.
Η οργάνωση αυτών των τόσο ενδιαφερόντων και αξιοπερίεργων πλασμάτων είναι σε αγέλες, μέσα στις οποίες υπάρχει μία πρωτοφανής αλληλεγγύη προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, συγχρόνως όμως ο πιο άγριος και ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των μελών της αγέλης.
Στις αγέλες προϊσταται ένας αρχηγός, έναντι του οποίου τα μέλη επιδεικνύουν μια πρωτόγονη αφοσίωση, ενώ η ρευστότητα που παραπάνω αναφέραμε, παίρνει ενώπιόν του την πιο ακραία της μορφή, όπως π.χ αυτή του σκώληκος.
Φυσικά, βέβαια, ούτε και ο αρχηγός είναι απρόσβλητος από αυτή την ρευστότητα στις απόψεις και ιδέες τους, ακολουθώντας, πολλάκις, το πεπρωμένο του.
Ο συγχρωτισμός και η επιμειξία αυτών των τόσο εξωτικών πλασμάτων είναι αποκλειστικά με ανθρώπους, οι οποίοι τους ακολουθούν πολλάκις υπνωτισμένοι από τις εξαιρετικές δυνατότητες που έχουν, και προς τους οποίους μεταβιβάζουν τάχιστα τα γονίδια της ρευστότητας, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να φοβούνται δικαιολογημένα, ότι οι άνθρωποι, όπως τουλάχιστον μέχρι σήμερα τους γνωρίζαμε, μπορεί σε λίγα χρόνια να εξαφανισθούν τελείως.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει τέλος το γεγονός, ότι παρά την φοβερή αυτή ρευστότητα ιδεών και απόψεων, υπάρχει μία σταθερά, η οποία πρέπει να έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Σπαρτιάτες, καθιστώντας τους Έλληνες επιστήμονες υπερήφανους, που ακόμα και σε αυτή την τόσο παράξενη και άγνωστη κατηγορία πλασμάτων, η επίδραση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος είναι εμφανής. Πρόκειται συγκεκριμένα για την μύηση των μελών της κατηγορίας αυτής στον σπαρτιατικό τρόπο εκπαίδευσης, που τιμωρούσε τον κλέφτη μόνο και μόνο γιατί η κλοπή αποκαλύπτονταν και ο ίδιος συλλαμβάνονταν.
Προσπάθησα αγαπητοί αναγνώστες, πολύ περιληπτικά, να παρουσιάσω αυτό το εξόχως ενδιαφέρον θέμα μέσα στα πλαίσια ενός άρθρου, με τις αναπόφευκτες βέβαια περικοπές.
Υπογραμμίζω επίμονα πως το άρθρο είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ και μόνον επιστημονικό, με την πρόθεση να συμβάλλω στην προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού μας, που δοκιμάζεται σκληρά αυτή την περίοδο, και ελπίζοντας να τα έχω καταφέρει.
Υ.Γ. Με δυσάρεστη ομολογουμένως έκπληξη άκουσα τον φίλο μου Κ, που διάβασε το άρθρο πριν την δημοσίευσή του, να με κακίζει: «Και είπες πως δεν θα ασχοληθείς με την πολιτική! Μα στο άρθρο περιγράφεις επακριβώς τους κυβερνητικούς βουλευτές!».
Έπεσα από τα σύννεφα! Χριστέ κι Απόστολε, Θεός φυλάξοι, τέτοια παρανόηση! Το άρθρο, επανειλημμένα διευκρίνισα, είναι απολύτως επιστημονικό και καμία πολιτική αιχμή δεν έχει.
Είναι άλλωστε γνωστή η εκτίμηση που, διαχρονικά, τρέφω προς το πρόσωπο των εκάστοτε κυβερνητικών βουλευτών και τον περίγυρό τους.
Αναφέρομαι συγκεκριμένα στη μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη που έγινε από Έλληνες επιστήμονες, και διευρύνει αποφασιστικά τις γνώσεις μας σε νέα και άγνωστα πεδία.
Μέχρι σήμερα λοιπόν ήταν γνωστό, ότι όλοι οι ζωικοί οργανισμοί κατατάσσονταν σε δύο μεγάλες κατηγορίες: Τα ασπόνδυλα και τα σπονδυλωτά
Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια, ασπόνδυλα είναι μια μεγάλη κατηγορία ζωικών οργανισμών, που περιλαμβάνει πολυπληθείς επιμέρους κατηγορίες ζώων, που δεν έχουν σπονδυλική στήλη. Για την ακρίβεια ως ασπόνδυλα εννοούμε τους σκώληκες, τα αρθρόποδα (π.χ. αράχνες, σκορπιοί), τους σπόγγους, τα κνιδόζωα (μέδουσες, κοράλλια, κλπ), τα καρκινοειδή (π.χ. γαρίδες, καραβίδες), τα έντομα (μύγες, σκαθάρια κλπ), τα μαλάκια (όπως σαλιγκάρια, μύδια, καλαμάρια) και τα εχινόδερμα (π.χ. αχινούς).
Αντίστοιχα, σπονδυλωτά είναι όλοι οι οργανισμοί που έχουν σπονδυλική στήλη, όπως τα ψάρια, τα αμφίβια, τα πτηνά, τα ερπετά και τα θηλαστικά.
Η τεράστια επιτυχία των Ελλήνων βιολόγων είναι πως ανακάλυψαν και μια τρίτη κατηγορία, που συνδυάζει χαρακτηριστικά και από τις δύο προηγούμενες, και συγκεκριμένα αυτή των ασπόνδυλων-σπονδυλωτών, όπως εύστοχα την χαρακτήρισαν.
Κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω κατηγορίας, παρά την αναμφισβήτητη ύπαρξη σπονδυλικής στήλης, που και ακτινολογικώς διαπιστώθηκε, είναι μία απίστευτη ρευστότητα γενικώς: Ρευστότητα μορφής, ρευστότητα διαστάσεων σώματος και μελών, ρευστότητα συναισθημάτων, ιδεών κλπ, κλπ.
Λόγω λοιπόν ακριβώς αυτής της ιδιότητάς τους, οι εν λόγω οργανισμοί παρουσιάζουν πολύ περίεργα φαινόμενα, που βρίσκονται ακόμα υπό ενδελεχή έρευνα.
Την μια π.χ στιγμή μπορεί να εμφανισθούν τελείως άκαμπτοι, πετρωμένοι, αδυνατώντας να επιδείξουν την ελάχιστη ευελιξία, και την αμέσως επόμενη παρουσιάζουν μια απίστευτη ευκαμψία, απείρως μεγαλύτερη αυτής του ποντικού ή του σκώληκος.(Υπάρχουν πολλές επιστημονικές ενδείξεις, πως αυτό οφείλεται σε πολύπλοκες συνδέσεις ανάμεσα στον σκελετό τους και τους οφθαλμούς, ο αμφιβληστροειδής χιτώνας των οποίων ενεργοποιεί ένα «κλειδί» που «ρευστοποιεί» τον σκελετό, ανάλογα με την οπτική παράσταση που έχει μπροστά του, ποιους ή τι δηλ. βλέπει).
Η εξωτερική τους μορφή είναι, συνήθως, ανθρωπόμορφη, και μάλιστα, θα έλεγε κανείς, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, ευειδής, όμορφη, χαμογελαστή, προϊδεάζοντάς σε απολύτως θετικά για το πρόσωπό τους. Την ίδια στιγμή όμως, ενίοτε μπροστά στα μάτια σου, ή συνήθως πίσω από αυτά, τρομερές παραμορφώσεις λαμβάνουν χώρα.
Ο ευειδής και χαμογελαστός οργανισμός με τον οποίο πριν λίγο μιλούσες, ξαφνικά παίρνει την όψη άγριου και αδηφάγου θηρίου. Το στόμα του μεγεθύνεται εξαιρετικά και εξοπλίζεται με τα πιο κοφτερά δόντια, τα χέρια του μακραίνουν ατελείωτα, στριφογυρίζουν με απίστευτη ταχύτητα και επιδεξιότητα, τίποτα και κανείς δεν είναι ασφαλής από αυτά τα αδηφάγα χέρια. Το στομάχι και η κοιλιά του μεγαλώνουν αφάνταστα, προσδίδοντας στο χαριτωμένο πλάσμα, που πριν λίγο μιλούσες μαζί του, μια αηδέστατη βατραχοειδή όψη, ενώ η όρεξή του είναι ακόρεστη, καταβροχθίζοντας τα πιο ετερόκλητα πράγματα: Από κανονική τροφή έως χαρτιά, σφραγίδες, ελικόπτερα ή υποβρύχια, λίμνες ή ολόκληρες εκτάσεις.
Η ψυχολογική κατάσταση αυτών των περίεργων πλασμάτων ακολουθεί και αυτή την μοίρα της ρευστότητας. Συνήθως είναι προσηνείς και γλυκομίλητοι. Αλλοίμονο όμως αν κάνεις το λάθος και παραμείνεις σε αυτή την τόσο πρόσκαιρη και φευγαλέα πρώτη εντύπωση. Οι συνέπειες θα είναι φοβερές. Γιατί οι εν λόγω οργανισμοί, δεν μπορεί να παραμείνουν σε μία ψυχολογική κατάσταση επί μακρόν, και την άλλη κυριολεκτικά στιγμή μπορεί, με την πιο μεγάλη ευκολία, να καταφέρουν εναντίον σου συντριπτικό πλήγμα.(Εδώ υπάρχει η επιστημονική υποψία, ότι πιθανόν εμφιλοχωρεί και κάποιος γενετικός παράγοντας κακίας).
Ούτε όμως και σε ότι λένε μπορείς να δώσεις βάση. Η ρευστότητα και εδώ είναι τέτοιας έκτασης και έντασης, που θα ήταν κυριολεκτικά μάταιο να προσπαθήσεις να παρακολουθήσεις τις αλληλοδιάδοχες μεταμορφώσεις τους.
Η οργάνωση αυτών των τόσο ενδιαφερόντων και αξιοπερίεργων πλασμάτων είναι σε αγέλες, μέσα στις οποίες υπάρχει μία πρωτοφανής αλληλεγγύη προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις, συγχρόνως όμως ο πιο άγριος και ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ των μελών της αγέλης.
Στις αγέλες προϊσταται ένας αρχηγός, έναντι του οποίου τα μέλη επιδεικνύουν μια πρωτόγονη αφοσίωση, ενώ η ρευστότητα που παραπάνω αναφέραμε, παίρνει ενώπιόν του την πιο ακραία της μορφή, όπως π.χ αυτή του σκώληκος.
Φυσικά, βέβαια, ούτε και ο αρχηγός είναι απρόσβλητος από αυτή την ρευστότητα στις απόψεις και ιδέες τους, ακολουθώντας, πολλάκις, το πεπρωμένο του.
Ο συγχρωτισμός και η επιμειξία αυτών των τόσο εξωτικών πλασμάτων είναι αποκλειστικά με ανθρώπους, οι οποίοι τους ακολουθούν πολλάκις υπνωτισμένοι από τις εξαιρετικές δυνατότητες που έχουν, και προς τους οποίους μεταβιβάζουν τάχιστα τα γονίδια της ρευστότητας, με αποτέλεσμα οι επιστήμονες να φοβούνται δικαιολογημένα, ότι οι άνθρωποι, όπως τουλάχιστον μέχρι σήμερα τους γνωρίζαμε, μπορεί σε λίγα χρόνια να εξαφανισθούν τελείως.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει τέλος το γεγονός, ότι παρά την φοβερή αυτή ρευστότητα ιδεών και απόψεων, υπάρχει μία σταθερά, η οποία πρέπει να έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στους Σπαρτιάτες, καθιστώντας τους Έλληνες επιστήμονες υπερήφανους, που ακόμα και σε αυτή την τόσο παράξενη και άγνωστη κατηγορία πλασμάτων, η επίδραση του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος είναι εμφανής. Πρόκειται συγκεκριμένα για την μύηση των μελών της κατηγορίας αυτής στον σπαρτιατικό τρόπο εκπαίδευσης, που τιμωρούσε τον κλέφτη μόνο και μόνο γιατί η κλοπή αποκαλύπτονταν και ο ίδιος συλλαμβάνονταν.
Προσπάθησα αγαπητοί αναγνώστες, πολύ περιληπτικά, να παρουσιάσω αυτό το εξόχως ενδιαφέρον θέμα μέσα στα πλαίσια ενός άρθρου, με τις αναπόφευκτες βέβαια περικοπές.
Υπογραμμίζω επίμονα πως το άρθρο είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ και μόνον επιστημονικό, με την πρόθεση να συμβάλλω στην προσπάθεια ανύψωσης του ηθικού μας, που δοκιμάζεται σκληρά αυτή την περίοδο, και ελπίζοντας να τα έχω καταφέρει.
Υ.Γ. Με δυσάρεστη ομολογουμένως έκπληξη άκουσα τον φίλο μου Κ, που διάβασε το άρθρο πριν την δημοσίευσή του, να με κακίζει: «Και είπες πως δεν θα ασχοληθείς με την πολιτική! Μα στο άρθρο περιγράφεις επακριβώς τους κυβερνητικούς βουλευτές!».
Έπεσα από τα σύννεφα! Χριστέ κι Απόστολε, Θεός φυλάξοι, τέτοια παρανόηση! Το άρθρο, επανειλημμένα διευκρίνισα, είναι απολύτως επιστημονικό και καμία πολιτική αιχμή δεν έχει.
Είναι άλλωστε γνωστή η εκτίμηση που, διαχρονικά, τρέφω προς το πρόσωπο των εκάστοτε κυβερνητικών βουλευτών και τον περίγυρό τους.
Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
.jpg) |
Κυκλοφόρησε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, από τις εκδόσεις "ΕΝΤΟΣ", το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο "Η Ραψωδία των Ασημάντων".
Μια δροσερή, θέλω να πιστεύω, λυτρωτική κατάδυση στα χρόνια της παιδικής , όχι και τόσο αθωότητας, της δεκαετίας του '60, σε μια παραγκοσυνοικία της Λάρισας, που θα μπορούσε βέβαια να είναι όλης της Ελλάδας, και γιατί όχι, όλης της οικουμένης.
Γιατί οι άνεμοι στις γειτονιές του κόσμου, φυσάνε, δυστυχώς, πάντοτες ίδιοι.
Χαμόσπιτα, παράγκες, επικός αγώνας για τον επιούσιο, παιδικοί έρωτες, ζαβολιές, αγάπη και αληθινή φιλία από τα "κακά παιδιά", ταξικές διαφορές και κοινωνικές αντιθέσεις μέσα στη λάσπη του Κουλουντρού, που παίρνουν ενίοτε μυθικές διαστάσεις στα μάτια των μικρών γαβριάδων μας-του Βαγγέλη και του Νικόλα του τετράγωνου, του Τόλη και του Λευτεράκη του τάσκα, του στράγαλου και του περλεπέ πιπίνου- αλλά και η αβάσταχτη και καλά κρυμμένη αγάπη για τους γονείς, η Απώλεια, το τελεσίδικο και το αέναο της Απουσίας, σ' αυτή τη θεία και φοβερή Ρόδα της Ζωής.
Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία ή να το παραγγείλετε τηλεφωνικά στο 6979-229062.
Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010
- Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Χαχαχαχααα. Νάστε καλά βρε παιδιά, γελάσαμε και σήμερα.
- "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;". Όχι, έλεος πια, φτάνει, χαχαχαχαααα, θα σκάσουμε, δεν αντέχουμε άλλο αυτό το μαρτύριο του γέλιου, ότι θέλετε κύριε Παπανδρέου μας, και τον 8ο και τον 7ο μισθό μας, αν πάρετε μάλιστα και τον 6ο, σας δίνουμε δώρο και τη γυναίκα μας(καλά, αυτό είναι διαπραγματεύσιμο, μπορεί να σας κάνουμε και καλύτερη προσφορά, να σας δώσουμε και την πεθερά)
- "Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια", λέει συχνά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής,
- Έτσι εξηγείται!
- Κυβέρνηση Πυγμαίων!!
- Λοβέρδος: Συνδυασμός Νίκου Ξανθόπουλου και Μάρθας Βούρτση της πολιτικής.
- Μόνο που με τους άλλους σ’ έπιανε και μια συγκίνηση, έκλαιγες ή και γελούσες κατά περίσταση.
- Ενώ αυτόν εδώ θέλεις να του ρίχνεις μπούφλες ανά 6ωρο, μπας και ξεθυμάνεις.
- "Δεν θάμαι εγώ υπουργός Εργασίας, όταν το 2015 θα παίρνουν οι συνταξιούχοι 11 συντάξεις αντί για 14", είπε ο κ. Λοβέρδος τον Δεκέμβριο του 2009.
- Βρε πως περνάει ο καιρός! Και ο Λοβέρδος ακόμα στην καμπούρα μας, μπάστακας!
- Βρε ουστ, που θάλεγε κι ο μακαρίτης ο Λογοθετίδης.
- Τζούλια Ρόμπερτς, η ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο, κατά το περιοδικό People.
- Tι λέτε βρε άθλιοι; Τη δικιά μας τη Τζούλια την είδατε; Ακόμα και χωρίς τη σαμπάνια.
- Να οδηγήσει το πλοίο της Ελλάδας στην Ιθάκη, θέλει ο κ. Παπανδρέου.
- Όχι, σε ρωτάω εσένα, τον εμπιστεύεσαι;
- Που πήγε να "βάλει", εν κινήσει, την αλυσίδα του ποδηλάτου που του βγήκε, και το τσάκισε το χέρι.
- Μα μπαίνει η αλυσίδα εν κινήσει χριστιανέ μου;
- Και θέλει να μας πάει και στην Ιθάκη, ο πολυμήχανος.
- Πού να το ήξερε ο πραγματικός πολυμήχανος, πως θα είχε τέτοιον απόγονο!
- Τι Κύκλωπες, τι Λαιστρυγόνες, τι Σκύλα και τι Χάρυβδη, δε μπορεί, θα το έκανε το απονενοημένο.
- «Εκτός αγοράς το 40% των επιχειρήσεων», προβλέπει ο Κ. Καγκελάρης για την Λάρισα. Και αμέσως παρακάτω: «Δεν είναι καιρός για κινητοποιήσεις με κλεισίματα» μαγαζιών, λέει.
- Σωστά! Τόσο νωρίς; Να μην «ρίξουμε» το πρώτο μνημόσυνο τουλάχιστον;
- Αν ήταν κυβέρνηση η Ν.Δ όμως; Πού σε πονεί και πού σε σφάζει, ε; Βιετνάμ θα γίνονταν εδώ.
- Ελπίζω βέβαια να μην έχει απορία και ο φίλος Καγκελάρης έπειτα, γιατί ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στον τέτοιο συνδικαλισμό.
- Και στους συνδικαλιστές.
- Αμ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ; Που διεκδικούν, λέει, αυξήσεις ίσες με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο του πληθωρισμού, όταν ο δικός μας είναι 4πλάσιος;.
- Ο οποίος μέσος ευρωπαϊκός όρος, παρεμπιπτόντως, είναι ένα πολύ άτιμο πράγμα αδερφέ μου.
- Έχουμε φτηνότερη βενζίνη εμείς; Πρέπει να ανέβει η τιμή της για να φτάσει στον μέσο ευρωπαϊκό όρο.
- Καλώς.
- Ξεπερνάει η τιμή της τον μέσο ευρωπαϊκό όρο; Έχουμε μεγαλύτερη τιμή εμείς στο γάλα, στα τυριά, στα μακαρόνια; Άφαντος ο μέσος ευρωπαϊκός όρος. Μην τον είδατε μην τον απαντήσατε.
- Καλά, αν αναφέρει δε κανένας και τον μέσο ευρωπαϊκό όρο των μισθών, κάντε δήλωση εξαφάνισης, καρατόμησης, ανασκολοπισμού, εις τας αρμοδίας αρχάς, ούτε η Ιντερπόλ δεν τον βρίσκει.
- Και δεν μπορεί, όλο και κάποια προηγούμενα θα έχει μαζί μας. Τέτοια εμπάθεια; Τι να σου κάνει και η Κυβέρνηση; Εδώ πρόκειται για καραμπινάτη περίπτωση κακοήθους συμπεριφοράς απέναντί μας.
- Και δεν πρόκειται να πέσουν στο επίπεδό του και να ανοίξουν διάλογο μαζί του, και μαζί μας, περί πώς και διατί.
- Ούτε οι δικοί μας ούτε η «τρόϊκα».
- Και μην ξανακούσω τέτοιες κατινιές για μισθούς, λέει, Βρυξελλών που θέλετε. Γιατί τα μεταξωτά βρακιά, ως γνωστόν....
- Καθότι λάρζ τύπος γεννιέσαι φίλε μου, δεν γίνεσαι.
- Όπως Έλληνας.
- Γι' αυτό σας λέω, ότι και να κάνετε μπας-κλασαρία θα μείνετε, καρμίρηδες, ποτές σας δεν θα γίνετε Ευρωπαίοι ρε, ανώτεροι!
- Την καλημέρα μου.
Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010
H ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
Είναι γενικά παραδεκτό πως η διάσπαση του ατόμου ήταν μια μεγάλη επιστημονική κατάκτηση, για την οποία οι πρωτεργάτες της τιμήθηκαν δεόντως. Αν όμως έτυχαν τόσης αναγνώρισης αυτοί που πραγματοποίησαν την διάσπαση του ατόμου, τότε πόσης θα έπρεπε να τύχουν ορισμένοι δικοί μας «επιστήμονες», της Αριστεράς, που έχουν καταφέρει να διασπάσουν, ότι από επιστημονική άποψη φαίνεται αδιάσπαστο λόγω του ελάχιστου μεγέθους του; Ποιά ανταμοιβή τούς είναι επαρκής γι’ αυτό το έξοχο επιστημονικό θαύμα που επιτέλεσαν;
Η ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού λοιπόν, με επικεφαλής τον κ. Κουβέλη που τον ακολούθησαν και άλλοι τρεις βουλευτές, αποχώρησε από τον ΣΥΝ επικαλούμενη «σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ».
Και η πρώτη απορία που γεννιέται είναι: Γιατί αποτελούν μειονέκτημα οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές σε ένα συμμαχικό σχήμα; Συμμαχία είναι, με πολιτική και οργανωτική αυτονομία των συμμετεχόντων, δεν είναι μονολιθικό κόμμα. Δεν είναι λοιπόν αυτό κάτι φυσιολογικό; Μήπως ο ΣΥΝ έχει ιδεολογική, αλλά και πολιτική μερικές φορές, ομοιογένεια; Ο κ. Κουβέλης και η Ανανεωτική πτέρυγα έχουν λιγότερες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με το Αριστερό ρεύμα, από όσες οι διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ τους; Και η επιδίωξη να συμμαχήσεις με κάποιους που έχουν ταυτόσημες ιδέες με σένα, δεν αποτελεί ουτοπία, που καταλήγει τελικά στην «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό σου; Και τέλος τέλος δεν αποτελεί το άκρον άωτον του παραλογισμού να διασπάς το κόμμα σου, διότι ορισμένοι στο συμμαχικό σχήμα που συμμετέχεις δεν είναι του γούστου σου; Δεν υπάρχει, ή δεν θα μπορούσε να βρεθεί, τρόπος, όσοι είναι τελείως έξω από το πολιτικό περίγραμμα που εσύ βάζεις για τον εαυτό σου, να απομακρυνθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα πρέπει να διασπάσεις τον ΣΥΝ; Και σε μια τέτοια συγκυρία;
Δυστυχώς όμως, η επίκληση στη λογική και την ευαγγελική ρήση «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω», είναι τελείως άχρηστη στην περίπτωση αυτοί. Ορισμένοι φαίνεται πως έχουν προ πολλού απωλέσει και την όραση και την ακοή τους και την κρίση τους τελικά.
Με όλο τον σεβασμό προς τους συντρόφους που έφυγαν, θα ήθελα να παρατηρήσω, πως αυτά που εκ πρώτης όψεως φαίνονται παράλογα, είναι εν τούτοις λογικά, αν τα δει κάποιος από μια άλλη οπτική γωνία.
Διότι ορισμένοι θεωρούσαν τον ΣΥΝ ως ένα κάδρο, μια ωραία κορνίζα, που η μόνη της χρησιμότητα ήταν να αναδεικνύει την δική τους, μοναδική, προσωπικότητα.
Γι’ αυτό και θεωρούσαν αυτονόητο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά τους την εκφορά της προσωπικής τους άποψης παντί τρόπω και μέσω, με πλήρη περιφρόνηση προς συλλογικές αποφάσεις, ενίοτε ομόφωνες και με την δική τους ψήφο, με πλήρη περιφρόνηση προς την οργή που προκαλούσαν στον κόσμο του ΣΥΝ με την συμπεριφορά τους αυτή, αλλά προς την σύγχιση και αποστροφή που δημιουργούσε η εικόνα Βαβυλωνίας που εμφάνιζε ο ΣΥΝ με δική τους, βασική ευθύνη.
Γι’ αυτό ο κ. Κουβέλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ων, παρευρέθηκε στην απείρου γελοιότητας μάζωξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, πρώην και νυν Προέδρων της Δημοκρατίας κλπ, στο σπίτι του κ. Κύρκου, για να ακούσει, με κολακευτικό μάλιστα σχολιασμό από την μεριά του, την ασύλληπτης ευφυίας πολιτική σύλληψη του κ. Κύρκου, για συστοίχηση όλων πίσω από τον κ. Παπανδρέου!
Γιατί όμως τώρα αυτή η κίνηση; Μήπως είδαν ότι υπάρχει χώρος για τις απόψεις τους που να δικαιολογεί την διάσπαση αυτή, με την προσδοκία μιας πολύ μεγαλύτερης συσπείρωσης της Αριστεράς γύρω από τις ιδέες τους; Αυτό βέβαια μόνο το μέλλον θα το δείξει, αλλά πάλι συσπείρωση της Αριστεράς χωρίς καμία συνιστώσα της Αριστεράς; Μόνο με τον εαυτό τους; Μήπως φιλοδοξούν η δική τους τάση να αποτελέσει ένα ορμητικό πολιτικό ρεύμα, όπως το ΠΑΣΟΚ το 1974-81; Το πιστεύουν και οι ίδιοι αυτό το σενάριο; Ή και εδώ αποφάσισαν να ακολουθήσουν τις παραινέσεις του κ. Κύρκου;
Μήπως πάλι τα πράγματα έφτασαν τώρα στο μη περαιτέρω, και πήραν αυτή την απόφαση; Μα όλα όσα επικαλούνται ήταν γνωστά και πριν τις εκλογές και μάλιστα σε πολύ πιο οξυμμένους τόνους. Τίποτα δεν άλλαξε προς το χειρότερο από τότε που να τους δίνει το δικαίωμα αυτό. Ίσα-ίσα. Οι αποφάσεις που πήρε το συνέδριο για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα. Ούτε έτσι βγάζουμε άκρη λοιπόν. Αν όμως, αν λέω, θεωρήσουμε ότι η κίνηση αυτή ήταν σχεδιασμένη από καιρό, τότε φαίνεται πραγματικά λογική.
Θυμόμαστε όλοι τις παραινέσεις του κ. Κύρκου για αποχώρησή τους και διάσπαση του ΣΥΝ πολύ καιρό πριν. Αν συνυπολογίσουμε ότι διασπώντας τώρα τον ΣΥΝ έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της τάσης τους, εκπροσώπηση που αποκτήθηκε βέβαια με το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, όλα φαίνονται έτσι πολύ πιο λογικά.
Δεν θα ήταν όμως πολύ πιο τίμιο και κοντά στην ηθική της Αριστεράς, αν έκαναν την κίνησή τους προεκλογικά, βάζοντας στην δοκιμασία της ετυμηγορίας του κόσμου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ τις αποφάσεις τους και τις ιδέες τους, και εισπράττοντας τα επίχειρα, θετικά ή αρνητικά, της πράξης τους αυτής; Βέβαια τότε μάλλον δεν θα είχαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, οπότε ας πάει και το παλιάμπελο, ψύλλους στα άχυρα γυρεύουμε τώρα; Γι αυτό και θεωρούν ως αυτονόητο δικαίωμά τους να κρατήσουν την έδρα για τον εαυτό τους και καμία σκέψη να παραιτηθούν δεν έχουν.
Κακή αρχή για όσους ευαγγελίζονται τάχα νέες ιδέες και πρακτικές.
Και ο κόσμος του ΣΥΝ; Θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε παραπλανητικά διλλήματα δήθεν ανανέωσης ενάντια στους παλιούς και κακούς αποχωρίσαντες από το ΚΚΕ "εξωτερικού"; Και απέναντι σε αυτόν τον οδοστρωτήρα της πιο νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος, θα αντιτάξει φιλίες και συναισθηματισμούς από τις παλιές, «καλές» εποχές της διάσπασης; Αυτή θα είναι η απάντηση και η μοίρα της Αριστεράς; Η αέναη ακολουθία των διασπάσεων μέχρι τελικής εξαφανίσεως;
Θα πέσουν έξω, πιστεύω, όσοι ποντάρουν στο σενάριο αυτό.( Ή τέλος πάντων έτσι θέλω να πιστεύω, γιατί έτσι μόνο μπορώ να ελπίζω σε κάτι καλύτερο).
Υ.Γ. «Παραιτηθήκαμε σήμερα από την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ», ανακοίνωσε μπροστά στις κάμερες ο κ. Κουβέλης στις 9/6.
Χαχαχαχααα!!
Δεν τα λένε έτσι δικηγορίστικα αυτά σ. Κουβέλη. Άκου παραιτήθηκαν από την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό είναι δικαίωμά σας και μπράβο σας.
Αλλά ΟΛΟΙ οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν να παραιτηθείτε από τις βουλευτικές έδρες που υπεξαιρέσατε, ακούτε; Και αυτό δεν είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωσή σας.
Αλλά τι ψάχνω να βρω και εγώ τώρα!
Η ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού λοιπόν, με επικεφαλής τον κ. Κουβέλη που τον ακολούθησαν και άλλοι τρεις βουλευτές, αποχώρησε από τον ΣΥΝ επικαλούμενη «σοβαρές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ».
Και η πρώτη απορία που γεννιέται είναι: Γιατί αποτελούν μειονέκτημα οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές σε ένα συμμαχικό σχήμα; Συμμαχία είναι, με πολιτική και οργανωτική αυτονομία των συμμετεχόντων, δεν είναι μονολιθικό κόμμα. Δεν είναι λοιπόν αυτό κάτι φυσιολογικό; Μήπως ο ΣΥΝ έχει ιδεολογική, αλλά και πολιτική μερικές φορές, ομοιογένεια; Ο κ. Κουβέλης και η Ανανεωτική πτέρυγα έχουν λιγότερες πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές με το Αριστερό ρεύμα, από όσες οι διάφορες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ τους; Και η επιδίωξη να συμμαχήσεις με κάποιους που έχουν ταυτόσημες ιδέες με σένα, δεν αποτελεί ουτοπία, που καταλήγει τελικά στην «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό σου; Και τέλος τέλος δεν αποτελεί το άκρον άωτον του παραλογισμού να διασπάς το κόμμα σου, διότι ορισμένοι στο συμμαχικό σχήμα που συμμετέχεις δεν είναι του γούστου σου; Δεν υπάρχει, ή δεν θα μπορούσε να βρεθεί, τρόπος, όσοι είναι τελείως έξω από το πολιτικό περίγραμμα που εσύ βάζεις για τον εαυτό σου, να απομακρυνθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα πρέπει να διασπάσεις τον ΣΥΝ; Και σε μια τέτοια συγκυρία;
Δυστυχώς όμως, η επίκληση στη λογική και την ευαγγελική ρήση «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω», είναι τελείως άχρηστη στην περίπτωση αυτοί. Ορισμένοι φαίνεται πως έχουν προ πολλού απωλέσει και την όραση και την ακοή τους και την κρίση τους τελικά.
Με όλο τον σεβασμό προς τους συντρόφους που έφυγαν, θα ήθελα να παρατηρήσω, πως αυτά που εκ πρώτης όψεως φαίνονται παράλογα, είναι εν τούτοις λογικά, αν τα δει κάποιος από μια άλλη οπτική γωνία.
Διότι ορισμένοι θεωρούσαν τον ΣΥΝ ως ένα κάδρο, μια ωραία κορνίζα, που η μόνη της χρησιμότητα ήταν να αναδεικνύει την δική τους, μοναδική, προσωπικότητα.
Γι’ αυτό και θεωρούσαν αυτονόητο και αναπαλλοτρίωτο δικαίωμά τους την εκφορά της προσωπικής τους άποψης παντί τρόπω και μέσω, με πλήρη περιφρόνηση προς συλλογικές αποφάσεις, ενίοτε ομόφωνες και με την δική τους ψήφο, με πλήρη περιφρόνηση προς την οργή που προκαλούσαν στον κόσμο του ΣΥΝ με την συμπεριφορά τους αυτή, αλλά προς την σύγχιση και αποστροφή που δημιουργούσε η εικόνα Βαβυλωνίας που εμφάνιζε ο ΣΥΝ με δική τους, βασική ευθύνη.
Γι’ αυτό ο κ. Κουβέλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ ων, παρευρέθηκε στην απείρου γελοιότητας μάζωξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, πρώην και νυν Προέδρων της Δημοκρατίας κλπ, στο σπίτι του κ. Κύρκου, για να ακούσει, με κολακευτικό μάλιστα σχολιασμό από την μεριά του, την ασύλληπτης ευφυίας πολιτική σύλληψη του κ. Κύρκου, για συστοίχηση όλων πίσω από τον κ. Παπανδρέου!
Γιατί όμως τώρα αυτή η κίνηση; Μήπως είδαν ότι υπάρχει χώρος για τις απόψεις τους που να δικαιολογεί την διάσπαση αυτή, με την προσδοκία μιας πολύ μεγαλύτερης συσπείρωσης της Αριστεράς γύρω από τις ιδέες τους; Αυτό βέβαια μόνο το μέλλον θα το δείξει, αλλά πάλι συσπείρωση της Αριστεράς χωρίς καμία συνιστώσα της Αριστεράς; Μόνο με τον εαυτό τους; Μήπως φιλοδοξούν η δική τους τάση να αποτελέσει ένα ορμητικό πολιτικό ρεύμα, όπως το ΠΑΣΟΚ το 1974-81; Το πιστεύουν και οι ίδιοι αυτό το σενάριο; Ή και εδώ αποφάσισαν να ακολουθήσουν τις παραινέσεις του κ. Κύρκου;
Μήπως πάλι τα πράγματα έφτασαν τώρα στο μη περαιτέρω, και πήραν αυτή την απόφαση; Μα όλα όσα επικαλούνται ήταν γνωστά και πριν τις εκλογές και μάλιστα σε πολύ πιο οξυμμένους τόνους. Τίποτα δεν άλλαξε προς το χειρότερο από τότε που να τους δίνει το δικαίωμα αυτό. Ίσα-ίσα. Οι αποφάσεις που πήρε το συνέδριο για τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ξεκαθαρίσουν πολλά πράγματα. Ούτε έτσι βγάζουμε άκρη λοιπόν. Αν όμως, αν λέω, θεωρήσουμε ότι η κίνηση αυτή ήταν σχεδιασμένη από καιρό, τότε φαίνεται πραγματικά λογική.
Θυμόμαστε όλοι τις παραινέσεις του κ. Κύρκου για αποχώρησή τους και διάσπαση του ΣΥΝ πολύ καιρό πριν. Αν συνυπολογίσουμε ότι διασπώντας τώρα τον ΣΥΝ έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της τάσης τους, εκπροσώπηση που αποκτήθηκε βέβαια με το όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, όλα φαίνονται έτσι πολύ πιο λογικά.
Δεν θα ήταν όμως πολύ πιο τίμιο και κοντά στην ηθική της Αριστεράς, αν έκαναν την κίνησή τους προεκλογικά, βάζοντας στην δοκιμασία της ετυμηγορίας του κόσμου του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ τις αποφάσεις τους και τις ιδέες τους, και εισπράττοντας τα επίχειρα, θετικά ή αρνητικά, της πράξης τους αυτής; Βέβαια τότε μάλλον δεν θα είχαν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, οπότε ας πάει και το παλιάμπελο, ψύλλους στα άχυρα γυρεύουμε τώρα; Γι αυτό και θεωρούν ως αυτονόητο δικαίωμά τους να κρατήσουν την έδρα για τον εαυτό τους και καμία σκέψη να παραιτηθούν δεν έχουν.
Κακή αρχή για όσους ευαγγελίζονται τάχα νέες ιδέες και πρακτικές.
Και ο κόσμος του ΣΥΝ; Θα παραμείνει εγκλωβισμένος σε παραπλανητικά διλλήματα δήθεν ανανέωσης ενάντια στους παλιούς και κακούς αποχωρίσαντες από το ΚΚΕ "εξωτερικού"; Και απέναντι σε αυτόν τον οδοστρωτήρα της πιο νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος, θα αντιτάξει φιλίες και συναισθηματισμούς από τις παλιές, «καλές» εποχές της διάσπασης; Αυτή θα είναι η απάντηση και η μοίρα της Αριστεράς; Η αέναη ακολουθία των διασπάσεων μέχρι τελικής εξαφανίσεως;
Θα πέσουν έξω, πιστεύω, όσοι ποντάρουν στο σενάριο αυτό.( Ή τέλος πάντων έτσι θέλω να πιστεύω, γιατί έτσι μόνο μπορώ να ελπίζω σε κάτι καλύτερο).
Υ.Γ. «Παραιτηθήκαμε σήμερα από την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ», ανακοίνωσε μπροστά στις κάμερες ο κ. Κουβέλης στις 9/6.
Χαχαχαχααα!!
Δεν τα λένε έτσι δικηγορίστικα αυτά σ. Κουβέλη. Άκου παραιτήθηκαν από την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ! Αυτό είναι δικαίωμά σας και μπράβο σας.
Αλλά ΟΛΟΙ οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ περιμένουν να παραιτηθείτε από τις βουλευτικές έδρες που υπεξαιρέσατε, ακούτε; Και αυτό δεν είναι δικαίωμα, είναι υποχρέωσή σας.
Αλλά τι ψάχνω να βρω και εγώ τώρα!
Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ
Οι παλιότεροι θα θυμούνται την ξεκαρδιστική αυτή κωμωδία με τον Πήτερ Σέλερς, όταν ένα πολύ μικρό κράτος αποφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο στην υπερδύναμη της εποχής, με την σκέψη ότι θα τον χάσει φυσικά, και η υπερδύναμη μετά θα το βοηθήσει οικονομικά να ανακάμψει, υπερνικώντας έτσι τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε.
Θα θυμούνται επίσης ένα μικρό και χαριτωμένο ποντικάκι, που καθώς «έπεφταν» οι τίτλοι έκοβε βόλτες, όταν ξαφνικά ανοίγει ένα τεράστιο στόμα και αφήνει έναν φοβερό βρυχηθμό. Την αμέσως επόμενη στιγμή το ποντικάκι μένει εμβρόντητο, με μια απορία και έναν φόβο στο πρόσωπό του.
Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας παρουσιάζει πολλές ομοιότητες αλλά, δυστυχώς, και ουσιώδεις διαφορές με το έργο αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε την άσχημη οικονομική κατάσταση που παρέλαβε με έναν ορυμαγδό δηλώσεων για τον κίνδυνο επικείμενης χρεοκοπίας και για τα ψέματα, με τα οποία προηγούμενη κυβέρνηση ενημέρωνε την Αγία Οικογένεια των Βρυξελλών.
Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν τα spreads να εκτιναχθούν, ενώ μια απίστευτη λοιδωρία της Ελλάδας λάμβανε χώρα από πρωθυπουργούς, υπουργούς, προέδρους, επιτρόπους, εκπροσώπους επιτρόπων, τεχνοκράτες κλπ, με την μόνιμη επωδό πως δεν πρόκειται να μας δώσουν ούτε ευρώ, ότι μπορεί να μας διώξουν από την ευρωζώνη, ότι το οικονομικό μας βάρος στην Ε.Ε (2,5%) είναι αμελητέο κλπ, κλπ.
Ο κ. Παπανδρέου σωστά διεκδίκησε την δημιουργία ενός μηχανισμού της Ε.Ε, ώστε να αποθαρρύνει τους κερδοσκόπους. Δεν είχε ξεκαθαρίσει όμως πώς περίπου θα ήταν αυτός ο μηχανισμός, τι θα έκανε και τι ήμασταν διατεθειμένοι να αποδεχθούμε. Τι επιτόκιο ήμασταν διατεθειμένοι, και μπορούσαμε, να πληρώσουμε;
Κυρίως όμως ήταν απόλυτα ηττοπαθής και πεπεισμένος πως κανένα όπλο δεν είχαμε για να διαπραγματευθούμε. «Κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν στην διαπραγμάτευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, αφού εμείς ζητάμε», διεκήρυσσε δημόσια ο κ. Πάγκαλος. Μοιραία λοιπόν υπόγραψε αυτή την συμφωνία, με τέτοιους ληστρικούς όρους που καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει.
Και ενώ λοιπόν η κυβέρνησή μας χαίρονταν που, ως χώρα-ποντικάκι, χωρίς καμιά διαπραγματευτική δύναμη, πετύχαμε μια τέτοια νίκη και διατυμπάνιζε την επιτυχία της, ξαφνικά το ποντικάκι άρχισε να βρυχάται. Δηλαδή πρώτα βρυχήθηκαν ΟΛΑ τα ποντικάκια-υπήκοοι μαζί, στην μεγαλύτερη μεταπολιτευτική απεργία και διαδήλωση.
Κάτω 10% ο Dow Jones, κάτω όλα τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, πανικός στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η Μέρκελ ολοφύρονταν για τον κίνδυνο που διατρέχει το ευρώ, ο Γερμανός υπουργός οικονομικών κραύγαζε για μέτρα οικονομικής βοήθειας και προς άλλες χώρες και πως η βοήθεια στην Ελλάδα βασικά εξασφαλίζει τα συμφέροντα της Γερμανίας, ο κ. Ομπάμα ασχολήθηκε με το θέμα γιατί η χρεοκοπία της Ελλάδας, σύμφωνα με γνωστούς αναλυτές, θα προκαλούσε παγκόσμια κρίση χειρότερη από αυτή που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehmann Brothers.
ΟΛΟΙ φοβήθηκαν από τον βρυχηθμό του ποντικιού, δυστυχώς ΚΑΙ ο κ. Παπανδρέου. Γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει, ότι η αδυναμία μας ήταν συγχρόνως και το όπλο μας, η άμυνά μας. Πως η δική μας στάση πληρωμών θα προκαλούσε τόσο πολλαπλασιαστικές και δυσανάλογα μεγάλες ζημιές σε όλους αυτούς που μας φέρονταν απαξιωτικά, ώστε ήταν θέμα χρόνου να τα μετρήσουν και να δούνε το συμφέρον τους.
Κόκκινες γραμμές μπορούσαμε να βάλουμε λοιπόν- ένα πολύ μικρότερο επιτόκιο δανεισμού, μεγαλύτερο χρόνο προσαρμογής της οικονομίας, αίτημα για μια μορφή αναδιάρθωσης του χρέους, με χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του και διαγραφή ίσως και του 50% αυτού-, και να επιμείνουμε αταλάντευτα σε αυτές. Αυτό όμως προϋπόθετε όχι αυτή την ηττοπαθή ηγεσία.
Πρέπει να το πούμε καθαρά: Σ’ αυτό το μπρα-ντε-φερ ο κ. Παπανδρέου ηττήθηκε κατά κράτος. Η μοιρολατρία του και η μη αξιοποίηση των όπλων που είχε στα χέρια του, έφερε μια συμφωνία ληστρική. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στην ΕΕ για τα άλλα πιθανά θύματα της κερδοσκοπίας (Ισπανία κλπ), είναι πολύ καλύτερες από τους όρους της δικής του συμφωνίας με Ε.Ε και ΔΝΤ. Γιατί ο κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει πως δύσκολα λέει όχι εκεί που πρέπει.
Όταν ολόκληρη η Ελλάδα καμάρωνε τον μακαρίτη Τάσο Παπαδόπουλο για το ΟΧΙ του στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν, ο κ. Παπανδρέου έλεγε το μεγάλο ΝΑΙ, που θα τον στοιχειώνει σε όλη του τη ζωή. Όταν όλοι μας χαιρόμασταν με την πατριωτική στάση των Ισλανδών και του προέδρου τους, να απορρίψουν τους εκβιασμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ, της Μ. Βρετανίας και να μην πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών, αυτός ικέτευε περιδεής τους «συμμάχους» μας.
Κοινή πεποίθηση φαίνεται να είναι, πως ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είναι πια με το ένα πόδι στον κάλαθο απορριμμάτων της Ιστορίας. Αν τους ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ, θα φανεί στο μέλλον.
Η συμφωνία αυτή και τα μέτρα που πάρθηκαν και θα παρθούν, θα προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη. Η τελευταία απεργία και διαδήλωση ήταν οι προσεισμικές δονήσεις. Οι φωστήρες της κυβέρνησης φαίνεται να πιστεύουν, ότι η κοινωνική έκρηξη που φοβούνται και μνημονεύουν, θα γίνει με όρους πολιτικής ορθότητας, στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών και με αβανταδόρους δημοσιογράφους. Είναι βέβαια βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι, αλλά συγχρόνως θανάσιμα επικίνδυνοι. Ας δουν ξανά και ξανά την εκπομπή του Παύλου Τσίμα για τα γεγονότα στην Αργεντινή, μετά την χρεοκοπία στην οποία την οδήγησε το ΔΝΤ.
Το θέαμα του προέδρου της Αργεντινής να δραπετεύει με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο λίγο πριν λυντσαριστεί από τους διαδηλωτές, να το βάλουν καλά στο μυαλό τους. ΑΥΤΗ είναι κοινωνική έκρηξη, όχι οι ανούσιες κόντρες στα κανάλια και μετά καφεδάκι στο Κολωνάκι.
«Όσοι υποστηρίζουν το σχέδιο ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ή υπάλληλοι των οργανισμών αυτών ή βλάκες. Εγώ προτιμάω το δεύτερο», κάπως έτσι τα είπε ο κ. Παναγιωτακόπουλος του ΠΑΣΟΚ. Βαριές κουβέντες. Αλλά ακόμα κι αν ισχύει το δεύτερο, η απαλλαγή λόγω βλακείας γίνεται στις ελληνικές κωμωδίες και όχι στην πολιτική.
Υ.Γ. Στην ταινία, παρ’ ελπίδα, το ποντικάκι νικάει την υπερδύναμη. Αλλά αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες και, σίγουρα, όχι με τέτοιους κυβερνήτες.
Θα θυμούνται επίσης ένα μικρό και χαριτωμένο ποντικάκι, που καθώς «έπεφταν» οι τίτλοι έκοβε βόλτες, όταν ξαφνικά ανοίγει ένα τεράστιο στόμα και αφήνει έναν φοβερό βρυχηθμό. Την αμέσως επόμενη στιγμή το ποντικάκι μένει εμβρόντητο, με μια απορία και έναν φόβο στο πρόσωπό του.
Η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας παρουσιάζει πολλές ομοιότητες αλλά, δυστυχώς, και ουσιώδεις διαφορές με το έργο αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε την άσχημη οικονομική κατάσταση που παρέλαβε με έναν ορυμαγδό δηλώσεων για τον κίνδυνο επικείμενης χρεοκοπίας και για τα ψέματα, με τα οποία προηγούμενη κυβέρνηση ενημέρωνε την Αγία Οικογένεια των Βρυξελλών.
Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν τα spreads να εκτιναχθούν, ενώ μια απίστευτη λοιδωρία της Ελλάδας λάμβανε χώρα από πρωθυπουργούς, υπουργούς, προέδρους, επιτρόπους, εκπροσώπους επιτρόπων, τεχνοκράτες κλπ, με την μόνιμη επωδό πως δεν πρόκειται να μας δώσουν ούτε ευρώ, ότι μπορεί να μας διώξουν από την ευρωζώνη, ότι το οικονομικό μας βάρος στην Ε.Ε (2,5%) είναι αμελητέο κλπ, κλπ.
Ο κ. Παπανδρέου σωστά διεκδίκησε την δημιουργία ενός μηχανισμού της Ε.Ε, ώστε να αποθαρρύνει τους κερδοσκόπους. Δεν είχε ξεκαθαρίσει όμως πώς περίπου θα ήταν αυτός ο μηχανισμός, τι θα έκανε και τι ήμασταν διατεθειμένοι να αποδεχθούμε. Τι επιτόκιο ήμασταν διατεθειμένοι, και μπορούσαμε, να πληρώσουμε;
Κυρίως όμως ήταν απόλυτα ηττοπαθής και πεπεισμένος πως κανένα όπλο δεν είχαμε για να διαπραγματευθούμε. «Κόκκινες γραμμές δεν υπάρχουν στην διαπραγμάτευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, αφού εμείς ζητάμε», διεκήρυσσε δημόσια ο κ. Πάγκαλος. Μοιραία λοιπόν υπόγραψε αυτή την συμφωνία, με τέτοιους ληστρικούς όρους που καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει.
Και ενώ λοιπόν η κυβέρνησή μας χαίρονταν που, ως χώρα-ποντικάκι, χωρίς καμιά διαπραγματευτική δύναμη, πετύχαμε μια τέτοια νίκη και διατυμπάνιζε την επιτυχία της, ξαφνικά το ποντικάκι άρχισε να βρυχάται. Δηλαδή πρώτα βρυχήθηκαν ΟΛΑ τα ποντικάκια-υπήκοοι μαζί, στην μεγαλύτερη μεταπολιτευτική απεργία και διαδήλωση.
Κάτω 10% ο Dow Jones, κάτω όλα τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, πανικός στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η Μέρκελ ολοφύρονταν για τον κίνδυνο που διατρέχει το ευρώ, ο Γερμανός υπουργός οικονομικών κραύγαζε για μέτρα οικονομικής βοήθειας και προς άλλες χώρες και πως η βοήθεια στην Ελλάδα βασικά εξασφαλίζει τα συμφέροντα της Γερμανίας, ο κ. Ομπάμα ασχολήθηκε με το θέμα γιατί η χρεοκοπία της Ελλάδας, σύμφωνα με γνωστούς αναλυτές, θα προκαλούσε παγκόσμια κρίση χειρότερη από αυτή που προκάλεσε η κατάρρευση της Lehmann Brothers.
ΟΛΟΙ φοβήθηκαν από τον βρυχηθμό του ποντικιού, δυστυχώς ΚΑΙ ο κ. Παπανδρέου. Γιατί ποτέ δεν μπόρεσε να καταλάβει, ότι η αδυναμία μας ήταν συγχρόνως και το όπλο μας, η άμυνά μας. Πως η δική μας στάση πληρωμών θα προκαλούσε τόσο πολλαπλασιαστικές και δυσανάλογα μεγάλες ζημιές σε όλους αυτούς που μας φέρονταν απαξιωτικά, ώστε ήταν θέμα χρόνου να τα μετρήσουν και να δούνε το συμφέρον τους.
Κόκκινες γραμμές μπορούσαμε να βάλουμε λοιπόν- ένα πολύ μικρότερο επιτόκιο δανεισμού, μεγαλύτερο χρόνο προσαρμογής της οικονομίας, αίτημα για μια μορφή αναδιάρθωσης του χρέους, με χρονική επιμήκυνση της αποπληρωμής του και διαγραφή ίσως και του 50% αυτού-, και να επιμείνουμε αταλάντευτα σε αυτές. Αυτό όμως προϋπόθετε όχι αυτή την ηττοπαθή ηγεσία.
Πρέπει να το πούμε καθαρά: Σ’ αυτό το μπρα-ντε-φερ ο κ. Παπανδρέου ηττήθηκε κατά κράτος. Η μοιρολατρία του και η μη αξιοποίηση των όπλων που είχε στα χέρια του, έφερε μια συμφωνία ληστρική. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στην ΕΕ για τα άλλα πιθανά θύματα της κερδοσκοπίας (Ισπανία κλπ), είναι πολύ καλύτερες από τους όρους της δικής του συμφωνίας με Ε.Ε και ΔΝΤ. Γιατί ο κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει πως δύσκολα λέει όχι εκεί που πρέπει.
Όταν ολόκληρη η Ελλάδα καμάρωνε τον μακαρίτη Τάσο Παπαδόπουλο για το ΟΧΙ του στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν, ο κ. Παπανδρέου έλεγε το μεγάλο ΝΑΙ, που θα τον στοιχειώνει σε όλη του τη ζωή. Όταν όλοι μας χαιρόμασταν με την πατριωτική στάση των Ισλανδών και του προέδρου τους, να απορρίψουν τους εκβιασμούς της ΕΕ, του ΔΝΤ, της Μ. Βρετανίας και να μην πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών, αυτός ικέτευε περιδεής τους «συμμάχους» μας.
Κοινή πεποίθηση φαίνεται να είναι, πως ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είναι πια με το ένα πόδι στον κάλαθο απορριμμάτων της Ιστορίας. Αν τους ακολουθήσει και το ΠΑΣΟΚ, θα φανεί στο μέλλον.
Η συμφωνία αυτή και τα μέτρα που πάρθηκαν και θα παρθούν, θα προκαλέσουν κοινωνική έκρηξη. Η τελευταία απεργία και διαδήλωση ήταν οι προσεισμικές δονήσεις. Οι φωστήρες της κυβέρνησης φαίνεται να πιστεύουν, ότι η κοινωνική έκρηξη που φοβούνται και μνημονεύουν, θα γίνει με όρους πολιτικής ορθότητας, στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών και με αβανταδόρους δημοσιογράφους. Είναι βέβαια βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι, αλλά συγχρόνως θανάσιμα επικίνδυνοι. Ας δουν ξανά και ξανά την εκπομπή του Παύλου Τσίμα για τα γεγονότα στην Αργεντινή, μετά την χρεοκοπία στην οποία την οδήγησε το ΔΝΤ.
Το θέαμα του προέδρου της Αργεντινής να δραπετεύει με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο λίγο πριν λυντσαριστεί από τους διαδηλωτές, να το βάλουν καλά στο μυαλό τους. ΑΥΤΗ είναι κοινωνική έκρηξη, όχι οι ανούσιες κόντρες στα κανάλια και μετά καφεδάκι στο Κολωνάκι.
«Όσοι υποστηρίζουν το σχέδιο ΕΕ-ΔΝΤ, είναι ή υπάλληλοι των οργανισμών αυτών ή βλάκες. Εγώ προτιμάω το δεύτερο», κάπως έτσι τα είπε ο κ. Παναγιωτακόπουλος του ΠΑΣΟΚ. Βαριές κουβέντες. Αλλά ακόμα κι αν ισχύει το δεύτερο, η απαλλαγή λόγω βλακείας γίνεται στις ελληνικές κωμωδίες και όχι στην πολιτική.
Υ.Γ. Στην ταινία, παρ’ ελπίδα, το ποντικάκι νικάει την υπερδύναμη. Αλλά αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες και, σίγουρα, όχι με τέτοιους κυβερνήτες.
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗΣ
Σήμερα είναι μέρα πένθους. Τρεις συνάνθρωποί μας, τρεις απλοί εργαζόμενοι, που η καρδιά τους πιστεύω πως ήταν με τους συναδέλφους, τους συναγωνιστές ή τους συντρόφους τους, έξω στην διαδήλωση, πέθαναν. Από χέρι "επαναστατικό" ή προβοκατόρικο, λίγη σημασία έχει.
Ως παράπλευρη απώλεια ή σκόπιμη ενέργεια σκοτεινών κύκλων.
Τα καταδικάζουμε, δεν μπορούμε να τα αποδεχθούμε και τα δυο.
Κατανοητή η συγκίνηση και στη Βουλή. Μακάρι όλοι, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου, να βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Και πρώτα απ' όλα το βασικό:
Η πολιτική αυτή δεν έχει μέλλον. Η πολιτική αυτή θα ηττηθεί γιατί είναι τελείως άδικη και γιατί δεν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο του Ελληνικού λαού. Η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει όσο είναι καιρός. Όσο υπάρχει ακόμα ανοχή και αντοχή από τους Έλληνες.
Δυστυχώς όμως τα πρώτα δείγματα με την ομιλία του κ. Παπανδρέου στη Βουλή, δεν είναι ενθαρρυντικά.
Ο κ. πρωθυπουργός φαίνεται να ενδίδει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτό το τραγικό και καταδικαστέο από όλους γεγονός με επικοινωνιακά κριτήρια, σαν άλλοθι για να δικαιολογήσει τα βάρβαρα και πρωτοφανή μέτρα της κυβέρνησής του ως μονόδρομο, και να πειθαναγκάσει τους Έλληνες να τα δεχτούν αδιαμαρτύρητα.
Μάταιος ο κόπος και λίαν ολισθηρός και επικίνδυνος αυτός ο δρόμος, αν τελικά επιλεγεί. Ο Θεός να τον φωτίσει που λένε, να μην υποκύψει σε αυτόν τον πειρασμό, που μόνο δεινά θα φέρει στον τόπο.
Ο κ. Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα πρέπει να καταλάβουν τα αυτονόητα:
Υπάρχει τεράστια εκρηκτική ύλη οργής αποθηκευμένη μέσα στον κόσμο.
Οι πολίτες έχουν γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την δήθεν "κατανόηση" που εισπράτουν στις τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετωπίζουν.
Οι πολίτες δεν πρόκειται να δεχθούν να γίνουν βορά στα λιοντάρια, όπως οι πρώτοι Χριστιανοί στις ρωμαϊκές αρένες, προσευχόμενοι.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου να ορκίζεται στο όνομα της κοινωνικής συνοχής, την οποία ο ίδιος δυναμιτίζει με τα απίστευτης σκληρότητας μέτρα, που καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πάρει.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου, υπουργό επί 4ετίες και σημαίνον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, να κατακεραυνώνει την κρατική σπατάλη, στην οποία επί χρόνια το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του είχαν πρωτοστατήσει.
Με χαριστικές συμβάσεις ημετέρων, με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, με το πάρτυ των προμηθευτών και των μεγαλοεργολάβων, με την καταρράκωση των οικονομικών των Ταμείων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε την υπουργό υγείας να δηλώνει ότι οι προμηθευτές των νοσοκομείων χρέωναν με πολλαπλάσιες τιμές τα υλικά και τα φάρμακα, και παρ' όλα αυτά το κράτος να αποδέχεται αυτή την αισχροκέρδεια και να υπόσχεται την αποπληρωμή τους.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον "τσαμπουκαλή" υπουργό Εργασίας να λέει κάθε τρεις και λίγο ότι δεν υπάρχει σάλιο, αλλά να μην βρίσκει χρόνο να ακυρώσει το νόμο της Ν.Δ, που χάρισε στους τραπεζίτες τα χρεωστικά τους στο ταμείο τραπεζοϋπαλήλων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν επί δεκαετίες οι μεγαλοκαναλάρχες να εκμεταλλεύονται δωρεάν τις συχνότητες των καναλιών τους, συχνότητες που είναι περιουσία του Ελληνικού λαού.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν τα διάφορα σκάνδαλα, στα οποία και τα δύο κόμματα εξουσίας είναι μπλεγμένα, να παραγράφονται, και την ελληνική κυβέρνηση να αποφεύγει, μήνες τώρα, να στραφεί εναντίον της Ζήμενς και όλων αυτών που δωροδόκησαν, διεκδικώντας τις οφειλόμενες αποζημιώσεις.
Όλα αυτά είναι ορατά και στον πλέον ανίδεο. Εδώ δεν είναι Αμερική να περιστρέφεται όλη η συζήτηση γύρω απο τον Τζο τον υδραυλικό.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πίστεψαν ότι στην Ελλάδα της άγριας λιτότητας, όλη η συζήτηση θα περιστρέφονταν γύρω από τον εργαζόμενο, που δέχτηκε λέει να δώσει τον μισθό του για την πατρίδα, είναι βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πιστεύουν ότι η κοινωνική έκρηξη που φοβούνται και μνημονεύουν, θα γίνει μέ όρους πολιτικής ορθότητας στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών με αβανταδόρους δημοσιογράφους, δεν είναι μόνο βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι, αλλά συγχρόνως θανάσιμα επικίνδυνοι.
Είναι εθνική ανάγκη να αλλάξει πορεία η κυβέρνηση. Να συζητήσει με τον λαό και όχι πίσω απ' τις πλάτες του λαού. ΤΩΡΑ, όχι αύριο.
Όσο η εικόνα του ηλικιωμένου με την χειρουργική μάσκα στο πρόσωπο, που εκτοξεύει την πέτρα ή το δακρυγόνο, είναι ακόμα μια εξαίρεση.
Γιατί όταν θα γίνει πλειοψηφία, τότε θα είναι πολύ αργά.
Ως παράπλευρη απώλεια ή σκόπιμη ενέργεια σκοτεινών κύκλων.
Τα καταδικάζουμε, δεν μπορούμε να τα αποδεχθούμε και τα δυο.
Κατανοητή η συγκίνηση και στη Βουλή. Μακάρι όλοι, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου, να βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Και πρώτα απ' όλα το βασικό:
Η πολιτική αυτή δεν έχει μέλλον. Η πολιτική αυτή θα ηττηθεί γιατί είναι τελείως άδικη και γιατί δεν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο του Ελληνικού λαού. Η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει όσο είναι καιρός. Όσο υπάρχει ακόμα ανοχή και αντοχή από τους Έλληνες.
Δυστυχώς όμως τα πρώτα δείγματα με την ομιλία του κ. Παπανδρέου στη Βουλή, δεν είναι ενθαρρυντικά.
Ο κ. πρωθυπουργός φαίνεται να ενδίδει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτό το τραγικό και καταδικαστέο από όλους γεγονός με επικοινωνιακά κριτήρια, σαν άλλοθι για να δικαιολογήσει τα βάρβαρα και πρωτοφανή μέτρα της κυβέρνησής του ως μονόδρομο, και να πειθαναγκάσει τους Έλληνες να τα δεχτούν αδιαμαρτύρητα.
Μάταιος ο κόπος και λίαν ολισθηρός και επικίνδυνος αυτός ο δρόμος, αν τελικά επιλεγεί. Ο Θεός να τον φωτίσει που λένε, να μην υποκύψει σε αυτόν τον πειρασμό, που μόνο δεινά θα φέρει στον τόπο.
Ο κ. Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα πρέπει να καταλάβουν τα αυτονόητα:
Υπάρχει τεράστια εκρηκτική ύλη οργής αποθηκευμένη μέσα στον κόσμο.
Οι πολίτες έχουν γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την δήθεν "κατανόηση" που εισπράτουν στις τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετωπίζουν.
Οι πολίτες δεν πρόκειται να δεχθούν να γίνουν βορά στα λιοντάρια, όπως οι πρώτοι Χριστιανοί στις ρωμαϊκές αρένες, προσευχόμενοι.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου να ορκίζεται στο όνομα της κοινωνικής συνοχής, την οποία ο ίδιος δυναμιτίζει με τα απίστευτης σκληρότητας μέτρα, που καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πάρει.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου, υπουργό επί 4ετίες και σημαίνον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, να κατακεραυνώνει την κρατική σπατάλη, στην οποία επί χρόνια το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του είχαν πρωτοστατήσει.
Με χαριστικές συμβάσεις ημετέρων, με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, με το πάρτυ των προμηθευτών και των μεγαλοεργολάβων, με την καταρράκωση των οικονομικών των Ταμείων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε την υπουργό υγείας να δηλώνει ότι οι προμηθευτές των νοσοκομείων χρέωναν με πολλαπλάσιες τιμές τα υλικά και τα φάρμακα, και παρ' όλα αυτά το κράτος να αποδέχεται αυτή την αισχροκέρδεια και να υπόσχεται την αποπληρωμή τους.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον "τσαμπουκαλή" υπουργό Εργασίας να λέει κάθε τρεις και λίγο ότι δεν υπάρχει σάλιο, αλλά να μην βρίσκει χρόνο να ακυρώσει το νόμο της Ν.Δ, που χάρισε στους τραπεζίτες τα χρεωστικά τους στο ταμείο τραπεζοϋπαλήλων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν επί δεκαετίες οι μεγαλοκαναλάρχες να εκμεταλλεύονται δωρεάν τις συχνότητες των καναλιών τους, συχνότητες που είναι περιουσία του Ελληνικού λαού.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν τα διάφορα σκάνδαλα, στα οποία και τα δύο κόμματα εξουσίας είναι μπλεγμένα, να παραγράφονται, και την ελληνική κυβέρνηση να αποφεύγει, μήνες τώρα, να στραφεί εναντίον της Ζήμενς και όλων αυτών που δωροδόκησαν, διεκδικώντας τις οφειλόμενες αποζημιώσεις.
Όλα αυτά είναι ορατά και στον πλέον ανίδεο. Εδώ δεν είναι Αμερική να περιστρέφεται όλη η συζήτηση γύρω απο τον Τζο τον υδραυλικό.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πίστεψαν ότι στην Ελλάδα της άγριας λιτότητας, όλη η συζήτηση θα περιστρέφονταν γύρω από τον εργαζόμενο, που δέχτηκε λέει να δώσει τον μισθό του για την πατρίδα, είναι βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πιστεύουν ότι η κοινωνική έκρηξη που φοβούνται και μνημονεύουν, θα γίνει μέ όρους πολιτικής ορθότητας στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών με αβανταδόρους δημοσιογράφους, δεν είναι μόνο βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι, αλλά συγχρόνως θανάσιμα επικίνδυνοι.
Είναι εθνική ανάγκη να αλλάξει πορεία η κυβέρνηση. Να συζητήσει με τον λαό και όχι πίσω απ' τις πλάτες του λαού. ΤΩΡΑ, όχι αύριο.
Όσο η εικόνα του ηλικιωμένου με την χειρουργική μάσκα στο πρόσωπο, που εκτοξεύει την πέτρα ή το δακρυγόνο, είναι ακόμα μια εξαίρεση.
Γιατί όταν θα γίνει πλειοψηφία, τότε θα είναι πολύ αργά.
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
- "Δεν θάμαι εγώ υπουργός Εργασίας, όταν το 2015 θα παίρνουν οι συνταξιούχοι 11 συντάξεις αντί για 14", είπε ο κ. Λοβέρδος τον Δεκέμβριο του 2009.
Βρε πως περνάει ο καιρός! Και ο Λοβέρδος ακόμα στην καμπούρα μας, μπάστακας!
Βρε ουστ, που θάλεγε κι ο μακαρίτης ο Λογοθετίδης. - Τζούλια Ρόμπερτς, η ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο, κατά το περιοδικό People. Tι λέτε βρε άθλιοι; Τη δικιά μας τη Τζούλια την είδατε; Ακόμα και χωρίς τη σαμπάνια.
- Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Χαχαχαχααα. Νάστε καλά βρε παιδιά, γελάσαμε και σήμερα.
- "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;". Όχι, έλεος πια, φτάνει, χαχαχαχαααα, θα σκάσουμε, δεν αντέχουμε άλλο αυτό το μαρτύριο του γέλιου, ότι θέλετε κύριε Παπανδρέου μας, και τον 8ο και τον 7ο μισθό μας, αν πάρετε μάλιστα και τον 6ο, σας δίνουμε δώρο και τη γυναίκα μας(καλά, αυτό είναι υπό διαπραγμάτευση, μπορεί να σας κάνουμε και καλύτερη προσφορά).
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010
ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ...
«Αγαπητοί μας ακροατές καλή σας μέρα.
Αγίου Παταπίου σήμερα και της οσίας Καλιρρόης, μεγάλη η χάρη τους, σωτήριον έτος 2020, ο καιρός είναι καλός, μια συνηθισμένη ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μικρό βαρομετρικό χαμηλό να μας επηρεάζει από αύριο, και όλοι εμείς εδώ σας ευχόμαστε από καρδιάς υγεία και ευτυχία.
Ακούτε το «Ράδιο Γαλήνη», και συνδεόμαστε αμέσως με τον ρεπόρτερ μας Ευτύχιο Συφοριασμένο για τις πρωϊνές μας ειδήσεις».
«Ανακοινώθηκε σήμερα από τον κ. Παπανδρέου το 835ο σχέδιο για την σταθεροποίηση και ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας.
Όπως θα ενθυμούνται οι ακροατές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ενσωματώθηκε στο 758ο σχέδιο σταθεροποίησης, παίρνοντας υπ’ όψιν και τις γνώμες ειδικών επιστημόνων, καθιέρωσε την υποχρεωτική σίτιση των Ελλήνων για 4 φορές τουλάχιστον εβδομαδιαίως, με φασόλια των ποικιλιών χάντρες, γίγαντες και γυφτοφάσουλα.
Μετά την ικανοποιητική επιτυχία που είχε το μέτρο στην σταθεροποίηση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, σήμερα, με νεώτερη πράξη, καθορίζεται ο ανώτατος αριθμός των φασιόλων ανά μερίδα που επιτρέπεται, ήτοι στους 30 φασιόλους για τις χάντρες, στους 15 για τους γίγαντες και στους 40 για τα γυφτοφάσουλα, ενώ συγχρόνως, με νέο σχέδιο νόμου που κατετέθη σήμερα στη Βουλή, το ποσόν που δίδεται δωρεάν για την αλλαγή κουφωμάτων στις παλαιές οικίες θα αυξηθεί, ώστε να περιλαμβάνει και εργασίες ηχομόνωσης και εξαερισμού, δι’ ευνοήτους λόγους.
Δυστυχώς όμως, μετά την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, ο μέσος όρος ζωής εκτοξεύτηκε στα 110 χρόνια, δημιουργώντας εκρηκτικές πιέσεις στο ασφαλιστικό.
Ο κ. Λοβέρδος εισηγήθηκε στην κυβερνητική επιτροπή που συνεδρίασε εκτάκτως, την καθιέρωση πλαφόν στην επιβίωση των Ελλήνων, προς ανακούφιση των ταμείων, αλλά τελικά απεφασίσθησαν τα εξής:
α) Η ηλικία συνταξιοδότησης διαμορφώνεται στα 98 χρόνια εφόσον υπάρχει ανήλικο τέκνο και στα 105 κανονικά.
β) Για κάθε έτος πρόωρης συνταξιοδότησης θα αφαιρείται το 30% της σύνταξης.
γ) Δίδονται γενναία κίνητρα δια την εθελουσίαν έξοδον των ηλικιωμένων από τον μάταιο τούτο κόσμο, και συγκεκριμένα:
1) Έκπτωση φόρου 600 ευρώ ετησίως επί 3ετίαν στα τέκνα των «εξοδούχων».
2) Η εξόδιος ακολουθία των μεταστάντων θα γίνεται απαραιτήτως στους Μητροπολιτικούς ναούς με όλους τους πολυελαίους αναμμένους.
3) Σε περίπτωση εθελουσίας εξόδου και των 2 γονέων η έκπτωση φόρου διπλασιάζεται, ενώ θα υπάρχει και δωρεάν άναμμα καντηλιών και περιποίηση τάφου έως της ανακομιδής των οστών.
4) Τα τέκνα που θα δώσουν μίαν μικράν ώθησην δια την « έξοδον» των αγαπημένων γονέων τους,θα έχουν επιπλέον φορολογική ελάφρυνση 300 ευρώ.
(Η Εκκλησία ανακοίνωσε πως θα συνδράμει και αυτή, όπως πάντα, κάνοντας υπερωρίες, ζητώντας όμως ένα μικρό επίδομα και την έκπτωση των εξόδων (πολυέλαιοι, κεριά, λαμπάδες κλπ) από την φορολογία της, η οποία είναι εξοντωτική).
Η Κομισιόν και το ΔΝΤ, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Πάγκαλου και Λοβέρδου, πρότειναν τα τέκνα να μπορούν να «βοηθήσουν» και άλλους να εξέλθουν, όπως συμπεθέρους, συνυφάδες, γείτονες κλπ, πράγμα που απέρριψε οργισμένα ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος υπενθύμισε το δίλλημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», διευκρινίζοντας ότι τώρα αισθάνεται πιο σοσιαλιστής από ποτέ, και δεσμεύτηκε πως το μέτρο θα εφαρμοσθεί μόνο για τους συγγενείς 1ου βαθμού, ενώ συγχρόνως ανακοίνωσε την κατάργηση της βίζας και με τις νήσους Φερόες, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ.
Εν τω μεταξύ, παρά την αδιαμφισβήτητη βοήθεια που προσέφερε το δίχτυ προστασίας ΕΕ-ΔΝΤ στην αποκλιμάκωση των spreads, τα οποία σήμερα κινούνται στα όρια του 78%, με τάσεις περαιτέρω αποκλιμάκωσης, ο κ. Παπανδρέου δημοσιοποίησε την αποχώρησή του από αυτό και την πρόθεσή του να βάλει ένα όπλο, ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως, πάνω στο τραπέζι, ώστε να κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας τους κερδοσκόπους.
Μετά λοιπόν εβδομαδιαία διατροφή με ενισχυμένες μερίδες γυφτοφάσουλων, ο κ. Αντιπρόεδρος παίρνει σήμερα τη θέση του πάνω στο τραπέζι.
(Το τεχνικό πρόβλημα, πού θα βρεθεί τραπέζι να συγκρατήσει τον ασυγκράτητο, έχει επιλυθεί από έλληνες επιστήμονες με την βοήθεια ξένων ειδικών).
Ένα καινούργιο πρόβλημα όμως φαίνεται να προβληματίζει τους αρμόδιους υπουργούς. Συγκεκριμένα, από τριμήνου περίπου, παρατηρείται μεγάλη άνοδος της τιμής των φασιόλων, ιδίως της κατηγορίας των γυφτοφάσουλων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Κυβέρνησης, που ανακοίνωσε την διενέργεια σαρωτικών ελέγχων στην αγορά με στόχο την συγκράτηση των τιμών, κατά το λίαν επιτυχημένο παράδειγμα της βενζίνης, η οποία σήμερα παραμένει επί 6 συνεχόμενες ώρες εις την αυτήν τιμήν, με πτωτικές μάλιστα τάσεις, δημιουργώντας αισιοδοξία στο οικονομικό επιτελείο, ότι δεν θα υπερβεί την μέση σημερινή τιμή των 7,65 ευρώ/λίτρο.
Ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ πάντως, επέστησε την προσοχήν της κυβέρνησης στο μεγάλο ποσοστό συμμετοχής των μεταναστών στην εν λόγω αύξηση της τιμής των γυφτοφάσουλων, με την προτίμηση που επιδεικνύουν στην συγκεκριμένη ποικιλία, τέτοιοι γύφτοι που είναι.
Θα κλείσουμε το δελτίο μας αγαπητοί μας ακροατές με μία εύθυμη πινελιά, τόσο απαραίτητη στην εποχή μας.
Σας μεταφέρω λοιπόν το ανέκδοτο που ακούγεται πολύ τελευταίως.
«Μια χήρα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Ιούλιος μήνας ήταν, ζέστη, σκασίλα, ανοιχτή η μπαλκονόπορτα, όταν η χήρα, πάνω στο γλυκοϋπνι, βλέπει μια σκιά στο μπαλκόνι.
-Παναγία μου, σκέφτεται, κλέφτης είναι. Να φωνάξω βοήθεια; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει.
Μετά ο κλέφτης μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
-Βαγγελίστρα μου, σκέφτεται η χήρα, σίγουρα κλέφτης είναι, να βάλω τις φωνές; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
Παραμετά ο κλέφτης πάει στο κρεβάτι της.
-Άϊ Γιώργη στρατηλάτη μου βοήθεια, ξανασκέφτεται η χήρα, θα με σκοτώσει σίγουρα αυτός, πρέπει να φωνάξω,…αλλά πάλι,... ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
Στο τέλος ο κλέφτης της βγάζει τη ρόμπα, της βγάζει το βρακί, να μη τα πολυλογούμε της κάνει τα ακατανόμαστα και εξαφανίζεται απ’ το δωμάτιο.
-Ρε συ, σκέφτεται η χήρα, αυτός με απαύτωσε, βοήθειααααα, σηκώνει το χωριό με τις φωνές της.
Το ανέκδοτο το λένε χαζογελώντας κάτι περίεργοι αριστεροί, όταν διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι 40% και πάνω των Ελλήνων δείχνει ανοχή στα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Σάματι όμως τους καταλαβαίνει και κανείς αυτούς, με τέτοια περίεργα γούστα που έχουν!
Την καλημέρα μου σε όλους σας».
Αγίου Παταπίου σήμερα και της οσίας Καλιρρόης, μεγάλη η χάρη τους, σωτήριον έτος 2020, ο καιρός είναι καλός, μια συνηθισμένη ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μικρό βαρομετρικό χαμηλό να μας επηρεάζει από αύριο, και όλοι εμείς εδώ σας ευχόμαστε από καρδιάς υγεία και ευτυχία.
Ακούτε το «Ράδιο Γαλήνη», και συνδεόμαστε αμέσως με τον ρεπόρτερ μας Ευτύχιο Συφοριασμένο για τις πρωϊνές μας ειδήσεις».
«Ανακοινώθηκε σήμερα από τον κ. Παπανδρέου το 835ο σχέδιο για την σταθεροποίηση και ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας.
Όπως θα ενθυμούνται οι ακροατές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ενσωματώθηκε στο 758ο σχέδιο σταθεροποίησης, παίρνοντας υπ’ όψιν και τις γνώμες ειδικών επιστημόνων, καθιέρωσε την υποχρεωτική σίτιση των Ελλήνων για 4 φορές τουλάχιστον εβδομαδιαίως, με φασόλια των ποικιλιών χάντρες, γίγαντες και γυφτοφάσουλα.
Μετά την ικανοποιητική επιτυχία που είχε το μέτρο στην σταθεροποίηση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, σήμερα, με νεώτερη πράξη, καθορίζεται ο ανώτατος αριθμός των φασιόλων ανά μερίδα που επιτρέπεται, ήτοι στους 30 φασιόλους για τις χάντρες, στους 15 για τους γίγαντες και στους 40 για τα γυφτοφάσουλα, ενώ συγχρόνως, με νέο σχέδιο νόμου που κατετέθη σήμερα στη Βουλή, το ποσόν που δίδεται δωρεάν για την αλλαγή κουφωμάτων στις παλαιές οικίες θα αυξηθεί, ώστε να περιλαμβάνει και εργασίες ηχομόνωσης και εξαερισμού, δι’ ευνοήτους λόγους.
Δυστυχώς όμως, μετά την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, ο μέσος όρος ζωής εκτοξεύτηκε στα 110 χρόνια, δημιουργώντας εκρηκτικές πιέσεις στο ασφαλιστικό.
Ο κ. Λοβέρδος εισηγήθηκε στην κυβερνητική επιτροπή που συνεδρίασε εκτάκτως, την καθιέρωση πλαφόν στην επιβίωση των Ελλήνων, προς ανακούφιση των ταμείων, αλλά τελικά απεφασίσθησαν τα εξής:
α) Η ηλικία συνταξιοδότησης διαμορφώνεται στα 98 χρόνια εφόσον υπάρχει ανήλικο τέκνο και στα 105 κανονικά.
β) Για κάθε έτος πρόωρης συνταξιοδότησης θα αφαιρείται το 30% της σύνταξης.
γ) Δίδονται γενναία κίνητρα δια την εθελουσίαν έξοδον των ηλικιωμένων από τον μάταιο τούτο κόσμο, και συγκεκριμένα:
1) Έκπτωση φόρου 600 ευρώ ετησίως επί 3ετίαν στα τέκνα των «εξοδούχων».
2) Η εξόδιος ακολουθία των μεταστάντων θα γίνεται απαραιτήτως στους Μητροπολιτικούς ναούς με όλους τους πολυελαίους αναμμένους.
3) Σε περίπτωση εθελουσίας εξόδου και των 2 γονέων η έκπτωση φόρου διπλασιάζεται, ενώ θα υπάρχει και δωρεάν άναμμα καντηλιών και περιποίηση τάφου έως της ανακομιδής των οστών.
4) Τα τέκνα που θα δώσουν μίαν μικράν ώθησην δια την « έξοδον» των αγαπημένων γονέων τους,θα έχουν επιπλέον φορολογική ελάφρυνση 300 ευρώ.
(Η Εκκλησία ανακοίνωσε πως θα συνδράμει και αυτή, όπως πάντα, κάνοντας υπερωρίες, ζητώντας όμως ένα μικρό επίδομα και την έκπτωση των εξόδων (πολυέλαιοι, κεριά, λαμπάδες κλπ) από την φορολογία της, η οποία είναι εξοντωτική).
Η Κομισιόν και το ΔΝΤ, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Πάγκαλου και Λοβέρδου, πρότειναν τα τέκνα να μπορούν να «βοηθήσουν» και άλλους να εξέλθουν, όπως συμπεθέρους, συνυφάδες, γείτονες κλπ, πράγμα που απέρριψε οργισμένα ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος υπενθύμισε το δίλλημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», διευκρινίζοντας ότι τώρα αισθάνεται πιο σοσιαλιστής από ποτέ, και δεσμεύτηκε πως το μέτρο θα εφαρμοσθεί μόνο για τους συγγενείς 1ου βαθμού, ενώ συγχρόνως ανακοίνωσε την κατάργηση της βίζας και με τις νήσους Φερόες, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ.
Εν τω μεταξύ, παρά την αδιαμφισβήτητη βοήθεια που προσέφερε το δίχτυ προστασίας ΕΕ-ΔΝΤ στην αποκλιμάκωση των spreads, τα οποία σήμερα κινούνται στα όρια του 78%, με τάσεις περαιτέρω αποκλιμάκωσης, ο κ. Παπανδρέου δημοσιοποίησε την αποχώρησή του από αυτό και την πρόθεσή του να βάλει ένα όπλο, ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως, πάνω στο τραπέζι, ώστε να κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας τους κερδοσκόπους.
Μετά λοιπόν εβδομαδιαία διατροφή με ενισχυμένες μερίδες γυφτοφάσουλων, ο κ. Αντιπρόεδρος παίρνει σήμερα τη θέση του πάνω στο τραπέζι.
(Το τεχνικό πρόβλημα, πού θα βρεθεί τραπέζι να συγκρατήσει τον ασυγκράτητο, έχει επιλυθεί από έλληνες επιστήμονες με την βοήθεια ξένων ειδικών).
Ένα καινούργιο πρόβλημα όμως φαίνεται να προβληματίζει τους αρμόδιους υπουργούς. Συγκεκριμένα, από τριμήνου περίπου, παρατηρείται μεγάλη άνοδος της τιμής των φασιόλων, ιδίως της κατηγορίας των γυφτοφάσουλων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Κυβέρνησης, που ανακοίνωσε την διενέργεια σαρωτικών ελέγχων στην αγορά με στόχο την συγκράτηση των τιμών, κατά το λίαν επιτυχημένο παράδειγμα της βενζίνης, η οποία σήμερα παραμένει επί 6 συνεχόμενες ώρες εις την αυτήν τιμήν, με πτωτικές μάλιστα τάσεις, δημιουργώντας αισιοδοξία στο οικονομικό επιτελείο, ότι δεν θα υπερβεί την μέση σημερινή τιμή των 7,65 ευρώ/λίτρο.
Ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ πάντως, επέστησε την προσοχήν της κυβέρνησης στο μεγάλο ποσοστό συμμετοχής των μεταναστών στην εν λόγω αύξηση της τιμής των γυφτοφάσουλων, με την προτίμηση που επιδεικνύουν στην συγκεκριμένη ποικιλία, τέτοιοι γύφτοι που είναι.
Θα κλείσουμε το δελτίο μας αγαπητοί μας ακροατές με μία εύθυμη πινελιά, τόσο απαραίτητη στην εποχή μας.
Σας μεταφέρω λοιπόν το ανέκδοτο που ακούγεται πολύ τελευταίως.
«Μια χήρα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Ιούλιος μήνας ήταν, ζέστη, σκασίλα, ανοιχτή η μπαλκονόπορτα, όταν η χήρα, πάνω στο γλυκοϋπνι, βλέπει μια σκιά στο μπαλκόνι.
-Παναγία μου, σκέφτεται, κλέφτης είναι. Να φωνάξω βοήθεια; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει.
Μετά ο κλέφτης μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
-Βαγγελίστρα μου, σκέφτεται η χήρα, σίγουρα κλέφτης είναι, να βάλω τις φωνές; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
Παραμετά ο κλέφτης πάει στο κρεβάτι της.
-Άϊ Γιώργη στρατηλάτη μου βοήθεια, ξανασκέφτεται η χήρα, θα με σκοτώσει σίγουρα αυτός, πρέπει να φωνάξω,…αλλά πάλι,... ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
Στο τέλος ο κλέφτης της βγάζει τη ρόμπα, της βγάζει το βρακί, να μη τα πολυλογούμε της κάνει τα ακατανόμαστα και εξαφανίζεται απ’ το δωμάτιο.
-Ρε συ, σκέφτεται η χήρα, αυτός με απαύτωσε, βοήθειααααα, σηκώνει το χωριό με τις φωνές της.
Το ανέκδοτο το λένε χαζογελώντας κάτι περίεργοι αριστεροί, όταν διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι 40% και πάνω των Ελλήνων δείχνει ανοχή στα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Σάματι όμως τους καταλαβαίνει και κανείς αυτούς, με τέτοια περίεργα γούστα που έχουν!
Την καλημέρα μου σε όλους σας».
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
TEΡΑΤΑ ΑΝΤΟΧΗΣ
Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο ανθεκτικοί οργανισμοί είμαστε εμείς οι Έλληνες και δεν μπορώ να το πιστέψω και ο ίδιος. Καθήστε και μετρήστε το λοιπόν.
Έχουμε από πάνω μας τον Λοβέρδο να λέει πως δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία και να ετοιμάζεται να μας στρώσει στη δουλειά μέχρι τα ογδόντα και βάλε, λύνοντας έτσι το ασφαλιστικό πρόβλημα στο πι και φι, αφού κανείς δεν πρόκειται να πάρει σύνταξη, εκτός κι αν βαμπιριάσεις (κάποιον μου θυμίζει, κάποιον μου θυμίζει, αλλά δεν μούρχεται).
Έχουμε τον Παπανδρέου να μας προειδοποιεί-κάτι ξέρει σίγουρα παραπάνω από μας-για τον 5ο ή 6ο μισθό μας.
Έχουμε την Άνχελ καλή της ώρα, που σε πιάνει κάτι τις μόλις την βλέπεις μ' αυτή την ερωτική αύρα που αναδύει, να μας τρελαίνει με τα τσαλίμια της, τον κ. Αλμούνια-πώς έκανε τώρα προκοπή αυτός με τέτοιο όνομα, είναι ένα μυστήριο-, τον "χαμογελαστό" κ. Ρεν να μας δουλεύει ψιλό γαζί, να μας εύχεται "καλό κουράγιο", και να μη βρίσκεται κάποιος να του χώσει μουλωχτά καμιά κλωτσιά στο καλάμι, και όλους αυτούς τους αξιότιμους φίλους μας εκ Βρυξελλών να μας ετοιμάζουνε τα κόλλυβα.
Έχουμε περικοπές επιδομάτων, δώρων, ΦΠΑ, τεκμήρια, νέα φορολογία, πόθεν έσχες, πάγωμα μισθών, τον Πάγκαλο να φοβερίζει θεούς και δαίμονες κλπ κλπ.
Έχουμε το άγχος να βρούμε στο παρατηρητήριο τιμών-αυτή την φοβερή εφεύρεση που μηδενίζει την ευθύνη κάθε υπουργού να κάνει κάτι για την ακρίβεια-το σούπερ μάρκετ στον Πειραιά που έχει 20 λεπτά πιο φτηνό το βιτάμ, το άλλο στο Γαλάτσι που είναι φτηνό στα μακαρόνια, το παρ' άλλο στο Μενίδι που έχει προσφορά τις ντομάτες και τη φέτα, να βρούμε το φθηνότερο βενζινάδικο και τη φθηνότερη λαϊκή. (Αν βρούμε τώρα χρόνο, μετά απ’ αυτά, και μαγειρέψουμε κιόλας, είμαστε για το βιβλίο Γκίνες).
Έχουμε το άγχος να μην αφήσουμε τη βρύση να τρέξει μια στάλα παραπάνω, γιατί τι θα απογίνουν οι επόμενες γενιές χωρίς νερό; Μην αφήσουμε κάνα φως αναμμένο, να σβήσουμε τηλεόραση στο σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο, φούρνο, στερεοφωνικό, κλιματιστικό και φωτάκι για το βράδυ, γιατί στον χρόνο απάνω μας στοιχίζουν 100 ευρώ, να μην μιλήσουμε κάνα δευτερόλεπτο παραπάνω στο τηλέφωνο και μας έρθει καμιά κατακεφαλιά.
Να μην φάμε κρέας και γίνουμε τρελές αγελάδες, να μη φάμε κοτόπουλο και γίνουμε αδερφές, να μη φάμε λαχανικά γιατί έχουν ζιζανιοκτόνα, να μη φάμε φρούτα γιατί έχουν 80 ψεκάσματα, χώρια που δεν τρώγονται με τίποτα από την ανοστιά.
Να μην ερωτευθούμε σα νέοι, γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε από τους άγιους παπάδες μας, να μην ερωτευθούμε σαν παντρεμένοι-όχι τη γυναίκα μας εννοείται- για τον ίδιο λόγο, και επιπλέον γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε αν το μάθει, εκτός κι αν προφτάσει και ερωτευθεί πρώτη αυτή, να μην πάμε με καμιά μικρούλα γιατί σέρνονται κάτι μυστήριες αρρώστιες, ούτε όμως να την σκεφτούμε πονηρά τη μικρούλα, καθότι αμαρτάνουμε "τη διανοία", κι άϊντε να ξεμπλέξεις έπειτα.
Να μη μπορείς να φας ένα φαί της προκοπής στην ταβέρνα χωρίς να σου πιάσουνε τον κ..ο ή χωρίς να αρπάξεις καμιά δηλητηρίαση ξεγυρισμένη.
Να μην μπορείς να βγεις στη βεράντα, γιατί σε πιάνει κατάθλιψη με την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στα 5 μέτρα να σε ζαβλακώνει.
Να μην μπορείς να πάρεις μια βαθειά ανάσα χωρίς να φαρμακωθείς, ούτε και να κάτσεις μέσα στο σπίτι σου, γιατί οι αναθυμιάσεις από τα οικοδομικά υλικά είναι ακόμα πιο επικίνδυνες.
Να πρέπει να γνωρίζεις Αγγλικά, σαν είσαι γυναίκα, computer, δημόσιες σχέσεις, να είσαι καθαρίστρια, λογίστρια και καπάτσα, να μην αρρωσταίνεις, να είσαι σβέλτη, και φυσικά να ξέρεις να κουνιέσαι τουλάχιστον άπαξ ή δίπαξ εβδομαδιαίως στο "αφεντικό", για να πάρεις την πολυπόθητη θέση των 600 ή 500 ευρώ, κι αν σ' αρέσει.
Γι΄αυτό σας λέω.
Τέρατα αντοχής!
Έχουμε από πάνω μας τον Λοβέρδο να λέει πως δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία και να ετοιμάζεται να μας στρώσει στη δουλειά μέχρι τα ογδόντα και βάλε, λύνοντας έτσι το ασφαλιστικό πρόβλημα στο πι και φι, αφού κανείς δεν πρόκειται να πάρει σύνταξη, εκτός κι αν βαμπιριάσεις (κάποιον μου θυμίζει, κάποιον μου θυμίζει, αλλά δεν μούρχεται).
Έχουμε τον Παπανδρέου να μας προειδοποιεί-κάτι ξέρει σίγουρα παραπάνω από μας-για τον 5ο ή 6ο μισθό μας.
Έχουμε την Άνχελ καλή της ώρα, που σε πιάνει κάτι τις μόλις την βλέπεις μ' αυτή την ερωτική αύρα που αναδύει, να μας τρελαίνει με τα τσαλίμια της, τον κ. Αλμούνια-πώς έκανε τώρα προκοπή αυτός με τέτοιο όνομα, είναι ένα μυστήριο-, τον "χαμογελαστό" κ. Ρεν να μας δουλεύει ψιλό γαζί, να μας εύχεται "καλό κουράγιο", και να μη βρίσκεται κάποιος να του χώσει μουλωχτά καμιά κλωτσιά στο καλάμι, και όλους αυτούς τους αξιότιμους φίλους μας εκ Βρυξελλών να μας ετοιμάζουνε τα κόλλυβα.
Έχουμε περικοπές επιδομάτων, δώρων, ΦΠΑ, τεκμήρια, νέα φορολογία, πόθεν έσχες, πάγωμα μισθών, τον Πάγκαλο να φοβερίζει θεούς και δαίμονες κλπ κλπ.
Έχουμε το άγχος να βρούμε στο παρατηρητήριο τιμών-αυτή την φοβερή εφεύρεση που μηδενίζει την ευθύνη κάθε υπουργού να κάνει κάτι για την ακρίβεια-το σούπερ μάρκετ στον Πειραιά που έχει 20 λεπτά πιο φτηνό το βιτάμ, το άλλο στο Γαλάτσι που είναι φτηνό στα μακαρόνια, το παρ' άλλο στο Μενίδι που έχει προσφορά τις ντομάτες και τη φέτα, να βρούμε το φθηνότερο βενζινάδικο και τη φθηνότερη λαϊκή. (Αν βρούμε τώρα χρόνο, μετά απ’ αυτά, και μαγειρέψουμε κιόλας, είμαστε για το βιβλίο Γκίνες).
Έχουμε το άγχος να μην αφήσουμε τη βρύση να τρέξει μια στάλα παραπάνω, γιατί τι θα απογίνουν οι επόμενες γενιές χωρίς νερό; Μην αφήσουμε κάνα φως αναμμένο, να σβήσουμε τηλεόραση στο σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο, φούρνο, στερεοφωνικό, κλιματιστικό και φωτάκι για το βράδυ, γιατί στον χρόνο απάνω μας στοιχίζουν 100 ευρώ, να μην μιλήσουμε κάνα δευτερόλεπτο παραπάνω στο τηλέφωνο και μας έρθει καμιά κατακεφαλιά.
Να μην φάμε κρέας και γίνουμε τρελές αγελάδες, να μη φάμε κοτόπουλο και γίνουμε αδερφές, να μη φάμε λαχανικά γιατί έχουν ζιζανιοκτόνα, να μη φάμε φρούτα γιατί έχουν 80 ψεκάσματα, χώρια που δεν τρώγονται με τίποτα από την ανοστιά.
Να μην ερωτευθούμε σα νέοι, γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε από τους άγιους παπάδες μας, να μην ερωτευθούμε σαν παντρεμένοι-όχι τη γυναίκα μας εννοείται- για τον ίδιο λόγο, και επιπλέον γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε αν το μάθει, εκτός κι αν προφτάσει και ερωτευθεί πρώτη αυτή, να μην πάμε με καμιά μικρούλα γιατί σέρνονται κάτι μυστήριες αρρώστιες, ούτε όμως να την σκεφτούμε πονηρά τη μικρούλα, καθότι αμαρτάνουμε "τη διανοία", κι άϊντε να ξεμπλέξεις έπειτα.
Να μη μπορείς να φας ένα φαί της προκοπής στην ταβέρνα χωρίς να σου πιάσουνε τον κ..ο ή χωρίς να αρπάξεις καμιά δηλητηρίαση ξεγυρισμένη.
Να μην μπορείς να βγεις στη βεράντα, γιατί σε πιάνει κατάθλιψη με την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στα 5 μέτρα να σε ζαβλακώνει.
Να μην μπορείς να πάρεις μια βαθειά ανάσα χωρίς να φαρμακωθείς, ούτε και να κάτσεις μέσα στο σπίτι σου, γιατί οι αναθυμιάσεις από τα οικοδομικά υλικά είναι ακόμα πιο επικίνδυνες.
Να πρέπει να γνωρίζεις Αγγλικά, σαν είσαι γυναίκα, computer, δημόσιες σχέσεις, να είσαι καθαρίστρια, λογίστρια και καπάτσα, να μην αρρωσταίνεις, να είσαι σβέλτη, και φυσικά να ξέρεις να κουνιέσαι τουλάχιστον άπαξ ή δίπαξ εβδομαδιαίως στο "αφεντικό", για να πάρεις την πολυπόθητη θέση των 600 ή 500 ευρώ, κι αν σ' αρέσει.
Γι΄αυτό σας λέω.
Τέρατα αντοχής!
Πέμπτη 8 Απριλίου 2010
Στις ευτυχισμένες μέρες που δεν θάρθουν
σας τ' ορκίζομαι.
Τα μαλλιά μου θ' αφήσω να μακρύνουν,
και τα νύχια μου.
Και το παρελθόν
θα λευτερώσω απ' τη ματιά μου,
με τις φωνές του ημερωμένες.
Και τα κουρέλια μου ανεμίζοντας
θα ακροβατήσω,
στην τελευταία ηλιαχτίδα,
αφέντης του στερνού μου κόσμου.
Και η σιωπή μου
τρομερή θ' ακούγεται,
αντιλαλώντας
στις αδειανές σας πολιτείες.
σας τ' ορκίζομαι.
Τα μαλλιά μου θ' αφήσω να μακρύνουν,
και τα νύχια μου.
Και το παρελθόν
θα λευτερώσω απ' τη ματιά μου,
με τις φωνές του ημερωμένες.
Και τα κουρέλια μου ανεμίζοντας
θα ακροβατήσω,
στην τελευταία ηλιαχτίδα,
αφέντης του στερνού μου κόσμου.
Και η σιωπή μου
τρομερή θ' ακούγεται,
αντιλαλώντας
στις αδειανές σας πολιτείες.
Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη...
Το παραμύθι που θα διηγηθούμε σήμερα έγινε τα παλιά εκείνα χρόνια, όπου οι άνθρωποι δεν ήτανε πολιτισμένοι και, φυσικά, όπως όλα τα παραμύθια, ουδεμίαν σχέση με την πραγματικότητα έχει.
Tότε λοιπόν ζούσε ένας καλός και νέος βασιλιάς, που είχε διαδεχθεί έναν κακό και νέο βασιλιά(ας πούμε καλύτερα πρωθυπουργό για να καταλαβαινόμαστε), ο οποίος κακός βασιλιάς είχε κάνει τα μύρια όσα και οι υπήκοοι τον πήραν με τις πέτρες.
Ξαφνικά όμως, και ενώ ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς προσπάθαγε να βάλει μία τάξη, oι κακοί Ινδιάνοι, με τους οποίους όλοι ζούσανε αρμονικά μέχρι τότε, άρχισαν άγριο πόλεμο. (Υπενθυμίζω εδώ πως πάντοτε οι Ινδιάνοι ήταν απολίτιστοι και κακοί, και σκοτώναν τους καουμπόηδες, που ήταν πολιτισμένοι και καλοί, και τους γδέρναν το κεφάλι από πάνω και τους αφήναν καραφλούς, μέχρις να έρθει το ιππικό, και πού σε πονεί και πού σε σφάζει τότες βρωμοϊνδιάνοι).
Ξεσηκώθηκαν λοιπόν οι Ινδιάνοι και πολιορκούσαν το βασίλειο από παντού, χαλασμός Κυρίου, και χρησιμοποιούσαν λέει, όχι μόνο βέλη, ακόντια και τσεκούρια, αλλά και κάτι νέα όπλα, τα λεγόμενα spreads.
Ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, έκανε ότι μπορούσε για να αποκρούσει τις άθλιες επιθέσεις.
Συμμάχησε στο εσωτερικό με το κόμμα, ας πούμε, του παλιού, κακού βασιλιά, συμμάχησε με κάποιον άλλον πολεμοχαρή και έμπειρο στις πολεμικές επιχειρήσεις, τον υποστράτηγο, να τον πούμε έτσι, Καραγαμωτηνατυχίαμας, ζήτησε βοήθεια από διπλανά, μεγαλύτερα και πιο δυνατά βασίλεια, αλλά δυστυχώς, η βασίλισσα των Οστρογότθων Άνχελ(Αγγέλα), πάτησε πόδι και δεν ήθελε να βοηθήσει, γιατί ήταν κρυφά ερωτευμένη με τον βασιλιά μας κι αυτός μήτε να την φτύσει.
Συμμάχησε στο εσωτερικό με το κόμμα, ας πούμε, του παλιού, κακού βασιλιά, συμμάχησε με κάποιον άλλον πολεμοχαρή και έμπειρο στις πολεμικές επιχειρήσεις, τον υποστράτηγο, να τον πούμε έτσι, Καραγαμωτηνατυχίαμας, ζήτησε βοήθεια από διπλανά, μεγαλύτερα και πιο δυνατά βασίλεια, αλλά δυστυχώς, η βασίλισσα των Οστρογότθων Άνχελ(Αγγέλα), πάτησε πόδι και δεν ήθελε να βοηθήσει, γιατί ήταν κρυφά ερωτευμένη με τον βασιλιά μας κι αυτός μήτε να την φτύσει.
Εν τω μεταξύ οι Ινδιάνοι είχαν πια αποθρασυνθεί εντελώς, και πετάγαν κάτι spreads μεγαλύτερα κι απ’ τις κοτρώνες, που έριχνε ο Πολύφημος στο πατριωτάκι μας τον Οδυσσέα.
Τότε, μέσα στην απελπισία του, ο έμπειρος Καραγαμωτηνατυχίαμας, πρότεινε στο νέο βασιλιά το εξής πανούργο σχέδιο:
«Να μη ζητήσουμε», λέει, «βοήθεια και στρατό από την Άνχελ αλλά ένα όπλο να το έχουμε πάνω στο τραπέζι, να τα κάνουνε πάνω τους οι Ινδιάνοι απ’ το φόβο, αλλιώς θα τους πούμε πως θα καλέσουμε το ιππικό για να μας σώσει».
Το πανούργο σχέδιο, με την επιστασία του εξίσου πανούργου Καραγαμωτηνατυχίαμας, δούλεψε στην εντέλεια, εκτός μιας ασήμαντης και άνευ σημασίας λεπτομέρειας:
Η Αγγέλα(Άνχελ) συγκεκριμένα και οι άλλοι φίλοι του καλού και νέου βασιλιά, αντί να κιτρινίσουν απ’ το φόβο τους, ν’ αρχίσουνε να τρέμουν και να τον παρακαλάνε να μη φέρει το ιππικό, το φώναξαν οι ίδιοι να βάλει τάξη στο βασίλειό του, στο οποίο παρεπιπτόντως όλοι τα αρπάζανε, και ύστερα του είπανε να τους φωνάξει, μόλις οι Ινδιάνοι είναι έτοιμοι να του πάρουνε το σκαλπ, για να τον σώσουνε μαζί με το ιππικό.
Έτσι ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, έμεινε με το όπλο ανά χείρας, τον Καραγαμωτηνατυχίαμας στην καμπούρα του, το νέο υποψήφιο βασιλιά, που διαδέχτηκε τον παλιό, κακό βασιλιά, να γελάει κάτω απ’ τα μουστάκια του, και όλο τον κόσμο να τον σκυλοβρίζει.
Και όλοι πια φοβούνταν, μ’ αυτό το όπλο στο τραπέζι, μη και γίνει κάνα ατύχημα, μην κάνει κάνα απονενοημένο διάβημα ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, ή ο «Καθιστός Βούβαλος», σα να λέμε σήμερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που τα είχε πάρει στο κρανίο και απειλούσε με αυτό θεούς και δαίμονες, και προπάντων τους υπηκόους του καλού και νέου βασιλιά, και τους φοβέριζε πως θα τους ξεσπιτώσει, θα τους πάρει την μπουκιά από το στόμα, θα τους απολύσει που λέμε σήμερα, και μαύρο φίδι που τους έφαγε έτσι και δεν υπακούσουν στις εντολές του βασιλιά τους.
Εν τω μεταξύ στο βασίλειο του καλού και νέου βασιλιά γινόταν ένα μπάχαλο πια.
Οι τραπεζίτες της εποχής εκείνης κρύψαν το σακούλι με τα χρήματα και δεν το φανερώναν σε κανέναν, σου δίναν ένα και σου παίρναν πέντε, σου χρέωναν και την καλημέρα που τους έλεγες, κι αντί να δώσουν κάνα φόρο παίρναν από πάνω κιόλας, οι μάγοι ζητάγανε μια περιουσία να σου κάνουν ένα ξεμάτιασμα, οι προμηθευτές των φυλαχτών τα πουλάγανε στον βασιλιά 10 και 20 φορές πιο ακριβά, και οι παπάδες στύλωσαν τα πόδια που τους ζήτησε να δώσουν κάτι ψίχουλα.
Όσο για τους έρμους υπηκόους αυτοί είχαν παρλατήσει πια και σβήναν τον πόνο τους στα καπηλιά και στα ξενυχτάδικα, έρεψαν από την αϋπνία να φυλάνε το μικρό, έστω, κομπόδεμά τους, γιατί ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, είχε παραφρονήσει από τη στεναχώρια του, και είχε διαμηνύσει στον «Καθιστό Βούβαλο», που παρά το όνομά του ήταν αφάνταστα σβέλτος και ευέλικτος, και στους άλλους ευγενείς της Αυλής, πως δεν θα ησύχαζε αν δεν τους τα σούφρωνε όλα.
Αλλά μη νομίσετε πως και η βασίλισσα των Οστρογότθων Αγγέλα(Άνχελ) είχε καλύτερη τύχη, γιατί στο μεταξύ αυτή είχε πάρει την ρομφαία της κάθαρσης που λέμε σήμερα, και ειρωνεύονταν τον καλό και νέο βασιλιά, που δεν έλεγε με τίποτα να υποκύψει στον έρωτά της.
Τότε ακριβώς λοιπόν μαθεύτηκε ότι η Daimler, όπως λίγο πιο νωρίς η Siemens, ο Xristoforakos κ.α. (παλιά, Οστρογοτθικά ονόματα), είχε λέει δωροδοκήσει όλο τον γνωστό εκείνα τα χρόνια κόσμο, και έτσι η Αγγέλα(Άνχελ)-τι Αγγέλα δηλαδή, Αρχαγγέλα-, έγινε ρεζίλι των σκυλιών, έμεινε με την ρομφαία ανά χείρας και αυτή και δεν ήξερε πού να την βάλει, και είχε και τον «Καθιστό Βούβαλο» από πάνω να την περιγελάει.
Έτσι το μόνο κέρδος από όλη αυτή την ανακατωσούρα ήταν πως λύθηκε επιτέλους το θεόπνευστο ερώτημα, που δεν άφηνε τον κόσμο της εποχής εκείνης να φάει:
«Τι γένους είναι οι Άγγελοι;».
Και μπορεί για τους Αγγέλους να μην ήμαστε απόλυτα σίγουροι, αλλά για τους Αρχαγγέλους έχουμε πια την απάντηση, πως μερικοί από αυτούς είναι γένους θηλυκού.(Δεν παίρνω βέβαια και όρκο, τι λέτε και εσείς;).
Και έτσι(μακάρι να) ζήσανε αυτοί καλά λοιπόν..
κι εμείς (δεν ξέρουμε αν θα ζήσουμε) καλύτερα!
Υ.Γ. Το παραμύθι, χαμένο μέσα στην καταχνιά των αιώνων, δεν μας διευκρινίζει τι απέγινε εκείνο το μικρό βασίλειο, ούτε πια ήταν η εξέλιξη του πολέμου με τους κακούς τους Ινδιάνους.
Όσο για την τύχη του καινούργιου, καλού και νέου βασιλιά, οι γνώμες διϊστανται.
Άλλοι λένε πως τρέχει ακόμα παραλοϊσμένος στα βουνά, και άλλοι, χαιρέκακοι, πως τον πήραν με τις μαγκούρες οι υπήκοοι, πράγμα βέβαια τελείως ανάρμοστο για την ανατροφή τους, αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο.
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Δώσε θάρρος στον χωριάτη...
"Εγγυώμαι προσωπικά ότι σε 3 χρόνια από σήμερα θα έχουμε μια άλλη Ελλάδα", μας είπε ο κ. Πρωθυπουργός.
Αν παραβλέψουμε το γεγονός, ότι μια άλλη Ελλάδα δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα είναι και μια καλύτερη Ελλάδα για όλους εμάς, γιατί θεωρεί ο κ. Παπανδρέου ότι η προσωπική του διαβεβαίωση αποτελεί για τους Έλληνες και εγγύηση για την πραγματοποίησή της;
Το γεγονός της πλήρους ανατροπής των προεκλογικών του δεσμεύσεων, της πλήρους αθέτησης ΚΑΙ των μετεκλογικών του δεσμεύσεων, το γεγονός ότι υπερακόντησε σε αντιλαϊκά μέτρα τη Ν.Δ, που τάχα αποτελούσε το σκοτάδι σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που τάχα αποτελεί το φως, δίνουν καμμιά εγκυρότητα και σε αυτή του την υπόσχεση;
Τι τον κάνει να πιστεύει ότι οι Έλληνες είναι τόσο και επαναληπτικά ηλίθιοι;
Και τελικά στο δικό του προεκλογικό δίλλημα: "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", πού τοποθετεί τον εαυτό του και το κόμμα του;
Αν παραβλέψουμε το γεγονός, ότι μια άλλη Ελλάδα δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα είναι και μια καλύτερη Ελλάδα για όλους εμάς, γιατί θεωρεί ο κ. Παπανδρέου ότι η προσωπική του διαβεβαίωση αποτελεί για τους Έλληνες και εγγύηση για την πραγματοποίησή της;
Το γεγονός της πλήρους ανατροπής των προεκλογικών του δεσμεύσεων, της πλήρους αθέτησης ΚΑΙ των μετεκλογικών του δεσμεύσεων, το γεγονός ότι υπερακόντησε σε αντιλαϊκά μέτρα τη Ν.Δ, που τάχα αποτελούσε το σκοτάδι σε αντίθεση με το ΠΑΣΟΚ που τάχα αποτελεί το φως, δίνουν καμμιά εγκυρότητα και σε αυτή του την υπόσχεση;
Τι τον κάνει να πιστεύει ότι οι Έλληνες είναι τόσο και επαναληπτικά ηλίθιοι;
Και τελικά στο δικό του προεκλογικό δίλλημα: "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα", πού τοποθετεί τον εαυτό του και το κόμμα του;
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Η νέα Τζουλιάδα(όπως Ιλιάδα)
Και ξαφνικά η ελληνική κοινωνία, με προεξάρχοντες τους "δημοσιογράφους" και τα μεσημεριανάδικα, ανακάλυψε έκπληκτη, ότι όμορφα κορίτσια, μοντέλα, σταρ, μις και το κακό συναπάντημα, μπορεί να γυρίσουν τσόντες λέει, και να κάνουν διάφορα τέτοια κακά πράγματα και μάλιστα επί χρήμασι!
Και ντροπή σε όσους τρέξαν να πάρουνε το video της Τζούλιας, οι σιχαμένοι, το οποίο βέβαια video, οι κύριοι "δημοσιογράφοι" και παρουσιαστές, είχαν δει καμιά δεκαριά φορές ο καθένας, πλην όμως αυτό έγινε για να διαμορφώσουν ιδίαν γνώμην, ώστε να μπορέσουνε μετά να μας παρουσιάσουν έγκυρο ρεπορτάζ, και καμιά σχέση με μας τους μπανιστηρτζήδες και στερημένους δεν έχουνε αυτοί οι αριστοκράτες.
Και δώστου μετά ρεπορτάζ με αποκλειστικές πληροφορίες, πόσα πήρε η Τζούλια, πόσα ο άρρεν παρτενέρ της, έκανε τελικά την δουλειά για την οποία προσλήφτηκε ο κύριος ή πήγαν στο βρόντο τα λεφτά, "που να σου κάτσουνε στο λαιμό κανάγια με τέτοια κρίση που έχουμε και μεις", ενώ ο σοβαρός κύριος Λιάτσος ιδρωκοπούσε ο έρημος, πλην όμως, φεύ, εις μάτην, ώστε να διασταυρώσει και να μας μεταφέρει επακριβώς τον αριθμό των παρτενέρ που είχε η Τζούλια στο εν λόγω video.
Από κοντά και έτερες-όχι εταίρες- αγνές υπάρξεις, που το μόνο τους αμάρτημα είναι ότι δεν πρόλαβαν να κάνουνε αυτές την δουλειά, και κάνουνε κρυφά όσα η Τζούλια έκανε φανερά, "που να σου πάρει ο διάολος τον πατέρα κύριε μάνατζερ και χαράμι τα λεφτά που παίρνεις χαραμοφάη".
Και ύστερα εξανίστανται οι ίδιοι άνθρωποι που ψέκασε ο ΜΑΤατζής τον Μανώλη Γλέζο, και λοιδωρούνε τον αμόρφωτο χωροφύλακα, ενώ οι ίδιοι κάνουνε τέτοιον αγώνα, ώστε οι νέοι να μαθαίνουνε τους ήρωες και όχι τα σκουπίδια!
"Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω", ο χειρότερος εφιάλτης μου.
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
Λίγο γέλιο ποτέ δεν κάνει κακό
Τρεις φίλοι κάθονταν βαριεστημένοι μη ξέροντας τι να κάνουν για να περάσει η ώρα.
-Βρε σεις, πετάγεται κάποια στιγμή ο ένας, τι ανόητοι που είμαστε, γιατί δεν παίζουμε γκολφ;
-Γκοοολφ; αναρωτιούνται απορημένοι οι άλλοι. Τι είναι αυτό;
-Δεν ξέρετε γκολφ; τους λέει ο πρώτος. Άαα χάνετε. Το γκολφ είναι ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον παιχνίδι, που είναι πολύ διασκεδαστικό, βοηθάει στην ευλυγισία των αρθρώσεων, στην ακρίβεια των κινήσεων, χώρια που είναι και πολύ εύκολο. Δεν χρειάζεται παρά ένα μπαστούνι, ένα μπαλάκι και μία τρύπα.
-Ε καλά τότε, λέει ο πρώτος, εγώ βάζω το μπαστούνι.
-Εγώ λέει ο δεύτερος βάζω το μπαλάκι.
-Εγώ λέει ο τρίτος δεν παίζω!!
"Το φως δε φτάνει στην καρδιά"
-"Είσαι τυφλός παππού;", ρώτησε ο Ντάστιν Χόφμαν τον τυφλωμένο, μετά την σφαγή των γυναικόπαιδων από τους στρατιώτες του Κάσtερ, γέρο αρχηγό των Ινδιάνων, στην υπέροχη ταινία "Το μεγάλο ανθρωπάκι".
-"Όχι γιε μου, βλέπω", του απάντησε χαμογελώντας ήρεμα, στοχαστικά, ο σοφός γέροντας, "αλλά το φως δε φτάνει στην καρδιά".
Το φως δε φτάνει στην καρδιά!
Γιατί η καρδιά δεν μπορούσε να δεχτεί αυτό που έβλεπαν τα μάτια.
Γιατί τελικά με την καρδιά μας βλέπουμε.
Γι΄αυτό η θάλασσα ποτέ δεν είναι ίδια όταν την αγναντεύουν δυο ζευγάρια μάτια.
Γι' αυτό βλέπει ο τυφλός άπειρα χρώματα και εικόνες, εκεί που εμείς με τα δυο μας μάτια μπορεί να βλέπουμε μονάχα το μαύρο της ψυχής μας.
Με στοιχειώνει γλυκόπικρα από τότε αυτή η φράση!
Πόση υπέροχη σοφία-απλή, και όμως τόσο περιεκτική- μακριά από περίπλοκες και βαρύγδουπες φράσεις, κρύβει μέσα της! Κοινές, συνηθισμένες λέξεις, που εκρήγνυνται μέσα σου και χτυπάνε, σα σαίτα, κατευθείαν στην ψυχή.
Πόση υπέροχη σοφία-απλή, και όμως τόσο περιεκτική- μακριά από περίπλοκες και βαρύγδουπες φράσεις, κρύβει μέσα της! Κοινές, συνηθισμένες λέξεις, που εκρήγνυνται μέσα σου και χτυπάνε, σα σαίτα, κατευθείαν στην ψυχή.
Κι ας αναρωτηθούμε:
Το φως της μονάκριβης ζωής μας, φτάνει στην καρδιά μας τελικά;
Ευλογημένοι όσοι θα το νοιώσουνε αυτό πριν την έσχατη ώρα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)