Σήμερα είναι μέρα πένθους. Τρεις συνάνθρωποί μας, τρεις απλοί εργαζόμενοι, που η καρδιά τους πιστεύω πως ήταν με τους συναδέλφους, τους συναγωνιστές ή τους συντρόφους τους, έξω στην διαδήλωση, πέθαναν. Από χέρι "επαναστατικό" ή προβοκατόρικο, λίγη σημασία έχει.
Ως παράπλευρη απώλεια ή σκόπιμη ενέργεια σκοτεινών κύκλων.
Τα καταδικάζουμε, δεν μπορούμε να τα αποδεχθούμε και τα δυο.
Κατανοητή η συγκίνηση και στη Βουλή. Μακάρι όλοι, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση και τον κ. Παπανδρέου, να βγάλουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Και πρώτα απ' όλα το βασικό:
Η πολιτική αυτή δεν έχει μέλλον. Η πολιτική αυτή θα ηττηθεί γιατί είναι τελείως άδικη και γιατί δεν γίνεται αποδεκτή από το σύνολο του Ελληνικού λαού. Η πολιτική αυτή πρέπει να αλλάξει όσο είναι καιρός. Όσο υπάρχει ακόμα ανοχή και αντοχή από τους Έλληνες.
Δυστυχώς όμως τα πρώτα δείγματα με την ομιλία του κ. Παπανδρέου στη Βουλή, δεν είναι ενθαρρυντικά.
Ο κ. πρωθυπουργός φαίνεται να ενδίδει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει αυτό το τραγικό και καταδικαστέο από όλους γεγονός με επικοινωνιακά κριτήρια, σαν άλλοθι για να δικαιολογήσει τα βάρβαρα και πρωτοφανή μέτρα της κυβέρνησής του ως μονόδρομο, και να πειθαναγκάσει τους Έλληνες να τα δεχτούν αδιαμαρτύρητα.
Μάταιος ο κόπος και λίαν ολισθηρός και επικίνδυνος αυτός ο δρόμος, αν τελικά επιλεγεί. Ο Θεός να τον φωτίσει που λένε, να μην υποκύψει σε αυτόν τον πειρασμό, που μόνο δεινά θα φέρει στον τόπο.
Ο κ. Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του θα πρέπει να καταλάβουν τα αυτονόητα:
Υπάρχει τεράστια εκρηκτική ύλη οργής αποθηκευμένη μέσα στον κόσμο.
Οι πολίτες έχουν γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την δήθεν "κατανόηση" που εισπράτουν στις τεράστιες δυσκολίες επιβίωσης που αντιμετωπίζουν.
Οι πολίτες δεν πρόκειται να δεχθούν να γίνουν βορά στα λιοντάρια, όπως οι πρώτοι Χριστιανοί στις ρωμαϊκές αρένες, προσευχόμενοι.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου να ορκίζεται στο όνομα της κοινωνικής συνοχής, την οποία ο ίδιος δυναμιτίζει με τα απίστευτης σκληρότητας μέτρα, που καμιά νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να πάρει.
Οι πολίτες οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον κ. Παπανδρέου, υπουργό επί 4ετίες και σημαίνον στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, να κατακεραυνώνει την κρατική σπατάλη, στην οποία επί χρόνια το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του είχαν πρωτοστατήσει.
Με χαριστικές συμβάσεις ημετέρων, με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, με το πάρτυ των προμηθευτών και των μεγαλοεργολάβων, με την καταρράκωση των οικονομικών των Ταμείων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε την υπουργό υγείας να δηλώνει ότι οι προμηθευτές των νοσοκομείων χρέωναν με πολλαπλάσιες τιμές τα υλικά και τα φάρμακα, και παρ' όλα αυτά το κράτος να αποδέχεται αυτή την αισχροκέρδεια και να υπόσχεται την αποπληρωμή τους.
Οργίζονται απίστευτα, όταν ακούνε τον "τσαμπουκαλή" υπουργό Εργασίας να λέει κάθε τρεις και λίγο ότι δεν υπάρχει σάλιο, αλλά να μην βρίσκει χρόνο να ακυρώσει το νόμο της Ν.Δ, που χάρισε στους τραπεζίτες τα χρεωστικά τους στο ταμείο τραπεζοϋπαλήλων.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν επί δεκαετίες οι μεγαλοκαναλάρχες να εκμεταλλεύονται δωρεάν τις συχνότητες των καναλιών τους, συχνότητες που είναι περιουσία του Ελληνικού λαού.
Οργίζονται απίστευτα, όταν βλέπουν τα διάφορα σκάνδαλα, στα οποία και τα δύο κόμματα εξουσίας είναι μπλεγμένα, να παραγράφονται, και την ελληνική κυβέρνηση να αποφεύγει, μήνες τώρα, να στραφεί εναντίον της Ζήμενς και όλων αυτών που δωροδόκησαν, διεκδικώντας τις οφειλόμενες αποζημιώσεις.
Όλα αυτά είναι ορατά και στον πλέον ανίδεο. Εδώ δεν είναι Αμερική να περιστρέφεται όλη η συζήτηση γύρω απο τον Τζο τον υδραυλικό.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πίστεψαν ότι στην Ελλάδα της άγριας λιτότητας, όλη η συζήτηση θα περιστρέφονταν γύρω από τον εργαζόμενο, που δέχτηκε λέει να δώσει τον μισθό του για την πατρίδα, είναι βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι.
Οι φωστήρες της κυβέρνησης που πιστεύουν ότι η κοινωνική έκρηξη που φοβούνται και μνημονεύουν, θα γίνει μέ όρους πολιτικής ορθότητας στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών με αβανταδόρους δημοσιογράφους, δεν είναι μόνο βαθιά νυχτωμένοι και απαίδευτοι, αλλά συγχρόνως θανάσιμα επικίνδυνοι.
Είναι εθνική ανάγκη να αλλάξει πορεία η κυβέρνηση. Να συζητήσει με τον λαό και όχι πίσω απ' τις πλάτες του λαού. ΤΩΡΑ, όχι αύριο.
Όσο η εικόνα του ηλικιωμένου με την χειρουργική μάσκα στο πρόσωπο, που εκτοξεύει την πέτρα ή το δακρυγόνο, είναι ακόμα μια εξαίρεση.
Γιατί όταν θα γίνει πλειοψηφία, τότε θα είναι πολύ αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου