Κο, κο, κο η κότα!

    Ο φίλος μου Κ. είναι ένας πολύ συγκροτημένος άνθρωπος, με πλούσιες γνώσεις σε μεγάλο εύρος θεμάτων. Η διαρκής ενημέρωσή του, σε συνδυασμό με μια έμφυτη ικανότητα αξιολόγησης της εγκυρότητας της είδησης και γνώσης, τον κάνουν έναν εξαιρετικό συνομιλητή.
    Το μόνο του μειονέκτημα, για μένα, είναι ένα φλέγμα θα μπορούσα να πω βρετανικό, και συνεπώς απολύτως εκνευριστικό, καταλαβαίνετε.
    Ποτέ δεν τον είδα να εκρήγνυται, να αντιδρά συναισθηματικά, ποτέ δεν τον είδα να χαίρεται με έντονες εκδηλώσεις, υποστηρίζει πάντοτε τη θέση του με λογική σκακιστή.
    Όλα υφίστανται από πριν την βάσανο της κριτικής και της εξακρίβωσης, ψάχνει την μυστική αλληλουχία των πραγμάτων, ώστε η γνώμη του να είναι πάντα έγκυρη και, οπωσδήποτε, ενδιαφέρουσα.

    Γι’ αυτό και ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα να τον δω προχθές να έρχεται τρεχάτος προς το μέρος μου.
    «Είδες, είδες», φώναξε λαχανιασμένος σαν έφτασε κοντά μου, «μεγάλες αλλαγές στη συνείδηση και τη συνειδητοποίηση των Ευρωπαίων έχουν ξεκινήσει.
    Τεράστιες απεργίες στη Γαλλία με απίστευτη συμμετοχή, ακόμα και μετά την ψήφιση του νομοσχέδιου. Και γιατί; Γιατί θέλουν να αυξήσουν την ηλικία συνταξιοδότησης κατά δύο μόνο χρόνια, απίστευτο δεν είναι;».
    Τον κοιτούσα κατάπληκτος, πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι. Κατακόκκινος, ιδρωμένος, με μια έκφραση αλλοπαρμένη, η φωνή του παλλόμενη, με την ένταση σε δυσθεώρητα ντετσιμπέλ, μιλούσε νευρικά, κουνώντας πέρα δώθε τα χέρια του, δεν μπορούσε να σταθεί σε μια θέση από τη έξαψη που ξεχείλιζε από παντού, ένα λαμπρό παράδειγμα Ελληνικού ταμπεραμέντου.

-Επιτέλους, φαίνεται τελικά πως κυλάει αίμα και στις δικές σου φλέβες, αναφώνησα ευτυχισμένος.
-Σε προστατεύω, μου απάντησε τελείως απρόσμενα, με μια έκφραση λύπης στα μάτια του και με τόνο τελείως αντίθετο από τον προηγούμενο .
Τάχασα, δεν ήξερα τι να πω, «δεν σε καταλαβαί…», τραύλισα, αλλά ο φίλος μου με διέκοψε με έναν καινούργιο καταιγισμό.
-Αμ οι Ισλανδοί; που έτριψαν στη μούρη της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της Βρετανίας τα χρέη των Τραπεζών τους, και ορθά κοφτά τους είπαν πως δεν πληρώνουν; Καταπληκτικό, αν σκεφτείς πως είναι και μια μισοριξιά κράτος. Και το ακόμα πιο καταπληκτικό είναι, πως όλα αυτά τα θηρία, θέλουν τώρα να βρούνε μια συναινετική λύση, λέει, κ-α-τ-α-π-λ-η-κ-τ-ι-κ-ό, και άρχισε να χτυπάει παλαμάκια.
-Όμως κι εμείς θα μου επιτρέψεις να σου πω….προσπάθησα να αρθρώσω λέξη, αλλά και πάλι ο φίλος μου σοβάρεψε απότομα, και κοιτώντας με στοχαστικά, με μια ειλικρινή λύπη και ανησυχία στο βλέμμα του, ξαναείπε: «Σε προστατεύω».
    Άρχισα να διαολίζομαι, «άκου να σου πω…», έκανα αυστηρά, προσπαθώντας να αναλάβω τον έλεγχο μιας κατάστασης που φαινόταν να ξεφεύγει τελείως από τον έλεγχό μου, αλλά ένας νέος χείμαρρος επέπεσε επί της κεφαλής και των αυτιών μου.
   -Αλλά και οι Ούγγροι; Που μετά τις αντιδράσεις του κόσμου πάτησε πόδι η κυβέρνησή τους και έβαλε χέρι στις τράπεζες; Το φαντάζεσαι αυτό; Στις τράπεζες, την ιερή αγελάδα του συστήματος. Και οι αθεόφοβοι έβαλαν φορολογία επί των ακαθαρίστων κερδών, γιατί αλλιώς δεν θάπερναν ούτε σέντσι. Χάχαχα, και είναι και δεξιοί λέει, σα να λέμε σαρξ εκ της σαρκός τους, δικά τους παιδιά δηλαδή, μια χαρά τους περιποιήθηκαν, κοτρώνα στο κεφάλι τούς ήρθε, κατακούτελα, το καταευχαριστήθηκα.
    Ακόμα και οι κρυόκωλοι οι Άγγλοι, που μόλις συμφώνησαν οι Φιλελεύθεροι να αυξηθούν τα δίδακτρα στα σχολεία, ενώ προεκλογικά άλλα έλεγαν-διακρίνεις πιστεύω την αβυσσαλέα διαφορά με την δική μας κυβέρνηση, που τηρεί, ως γνωστόν, κατά γράμμα τις προεκλογικές της υποσχέσεις-μόλις λοιπόν συμφώνησαν να αυξηθούν τα δίδακτρα, τα έκαναν Γης Μαδιάμ αυτά τα παλιόπαιδα οι νεολαίοι, όπως και τα δικά μας εδώ, προς μεγάλη απογοήτευση των καθώς πρέπει Άγγλων, όπως και των δικών μας, που δεν τους αφήνουν να πιουν ένα τσάι με την ησυχία τους, όπως και τους δικούς μας δεν τους αφήνουν να κάτσουν σαν άνθρωποι στον καναπέ, να αποφασίσουν ψύχραιμα τέλος πάντων τι θα μαγειρέψουν αύριο-πάπια προβενσάλ με σως γλασέ και καραμελωμένα κρεμμύδια, πασπαλισμένα με μπρικ, ή σολομό με κατανταίφι και βελουτέ σούπα σπαραγγιών με μέλι και μουστάρδα;-.

   -Σε βρίσκω πολύ… ξενόδουλο, του είπα κοροϊδευτικά για να τον τσιγκλίσω και να πάρω το πάνω χέρι, υπάρχουν όμως και….
   -Σε προστατεύω, μου απάντησε ξανά με αυτή την πατρική και λυπημένη έκφρασή του.
   -Και ποιος σου είπε πως χρειάζομαι προστασία, ξέσπασα φρενιασμένος και χάνοντας αμετάκλητα την ψυχραιμία μου, δεν θέλω την προστασία σου. Και στο κάτω-κάτω από τι με προστατεύεις πια; Και με ποιόν τρόπο; Τι ανοησίες είναι αυτές;
    Όσο γι’ αυτά που μου αναφέρεις, για τις αντιδράσεις δηλαδή των Ευρωπαίων, παλιά, ξινά σταφύλια. Τα ξέρουμε, τα χαιρετίζουμε και χαιρόμαστε και εμείς. αλλά εδώ, στην Ελλάδα,, έχουμε καινούρια δεδομένα πια.
    Έγιναν οι εκλογές, η Κυβέρνηση αποδυναμώθηκε, η αποχή ήταν τεράστια, δίνοντας ένα βροντερό μήνυμα αποδοκιμασίας του κόσμου προς τα μέτρα και την πολιτική της, καινούριες προοπτικές διανοίγονται, πες μου τη γνώμη σου. Τι λες λοιπόν; συνέχισα θριαμβευτικά, όντας απόλυτα σίγουρος πως είχα καταφέρει ένα αποφασιστικό χτύπημα στον «αντίπαλο».
    Ο φίλος μου Κ. με κοίταξε με το στοχαστικό και μελαγχολικό του βλέμμα για ώρα πολλή, και μετά, με ένα βαθύ αναστεναγμό, και με την έκφραση ανθρώπου που πρέπει να φέρει σε πέρας ένα πολύ δυσάρεστο καθήκον, κούνησε το κεφάλι του.
   -Καλά λοιπόν, αφού το θέλεις, είπε. Έσφιξε τα τέσσερα δάχτυλα του δεξιού χεριού του σε γροθιά, και με τον δείκτη τεντωμένο έδειξε προς τα πάνω, ακολουθώντας με τα μάτια την κίνηση αυτή.
    Αυτή είναι η απάντησή μου, είπε σιβυλλικά, και έφυγε με αργό και κάπως κουρασμένο βήμα και κυρτωμένους ώμους.
    Έμεινα εμβρόντητος. Τι ήθελε να πει; Από τι με προστάτευε; Και τι έδειχνε με το τεντωμένο δάχτυλό του ψηλά;

    Έδειχνε τον Θεό της Ελλάδας;
    Έδειχνε το νουνό;
    Έδειχνε τον τίτλο του άρθρου;
    Τι λέτε και εσείς;

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΘΗΚΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "Η Ραψωδία των Ασημάντων"

 

Με μεγάλη επιτυχία έγινε την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, στο Χατζηγιάννειο μέγαρο η παρουσίαση του βιβλίου μου "Η Ραψωδία των Ασημάντων".

    Πάνω από 200 άτομα παρακολούθησαν την ανάλυση από τον συγγραφέα ΘΩΜΑ ΨΥΡΡΑ και τον ποιητή ΚΩΣΤΑ ΛΑΝΤΑΒΟ και γέλασαν, νοστάλγησαν, συγκινήθηκαν από τα αποσπάσματα που διάβασαν με μοναδικό τρόπο ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΝΟΣ και η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΥΛΗ, καθώς και με τα τόσο τρυφερά παρένθετα κείμενα της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥ και την συνοδευτική μουσική της μοναδικής ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ.

    Θέλω από την καρδιά μου να ευχαριστήσω όλους όσους με τίμησαν με την παρουσία τους και μοιράστηκαν μαζί μου μια ευτυχισμένη μου στιγμή, και να τελειώσω με μια στροφή από τον πρόλογο του βιβλίου:

         "....κι αν κάπου έσφαλα
             -για όσο καιρός μένει ακόμα-

               το μόνο που μπορώ
               είναι να επανορθώσω.
               Πάει να πει
               να ονειρευτώ ξανά".

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

                                  Είστε ΟΛΟΙ καλεσμένοι φυσικά.