Τ' άστρα
δεν έχουν δάκρυα
για τις ρυτίδες μου.

Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

  • "Δεν θάμαι εγώ υπουργός Εργασίας, όταν το 2015 θα παίρνουν οι συνταξιούχοι 11 συντάξεις αντί για 14", είπε ο κ. Λοβέρδος τον Δεκέμβριο του 2009.
    Βρε πως περνάει ο καιρός! Και ο Λοβέρδος ακόμα στην καμπούρα μας, μπάστακας!
    Βρε ουστ, που θάλεγε κι ο μακαρίτης ο Λογοθετίδης.
  • Τζούλια Ρόμπερτς, η ομορφότερη γυναίκα στον κόσμο, κατά το περιοδικό People. Tι λέτε βρε άθλιοι; Τη δικιά μας τη Τζούλια την είδατε; Ακόμα και χωρίς τη σαμπάνια. 
  • Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Χαχαχαχααα. Νάστε καλά βρε παιδιά, γελάσαμε και σήμερα.
  • "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;". Όχι, έλεος πια, φτάνει, χαχαχαχαααα, θα σκάσουμε, δεν αντέχουμε άλλο αυτό το μαρτύριο του γέλιου, ότι θέλετε κύριε Παπανδρέου μας, και τον 8ο και τον 7ο μισθό μας, αν πάρετε μάλιστα και τον 6ο, σας δίνουμε δώρο και τη γυναίκα μας(καλά, αυτό είναι υπό διαπραγμάτευση, μπορεί να σας κάνουμε και καλύτερη προσφορά).

        

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΕΡΑ...

                   «Αγαπητοί μας ακροατές καλή σας μέρα.
    Αγίου Παταπίου σήμερα και της οσίας Καλιρρόης, μεγάλη η χάρη τους, σωτήριον έτος 2020, ο καιρός είναι καλός, μια συνηθισμένη ανοιξιάτικη μέρα, με ένα μικρό βαρομετρικό χαμηλό να μας επηρεάζει από αύριο, και όλοι εμείς εδώ σας ευχόμαστε από καρδιάς υγεία και ευτυχία.
    Ακούτε το «Ράδιο Γαλήνη», και συνδεόμαστε αμέσως με τον ρεπόρτερ μας Ευτύχιο Συφοριασμένο για τις πρωϊνές μας ειδήσεις».

    «Ανακοινώθηκε σήμερα από τον κ. Παπανδρέου το 835ο σχέδιο για την σταθεροποίηση και ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας.
    Όπως θα ενθυμούνται οι ακροατές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ενσωματώθηκε στο 758ο σχέδιο σταθεροποίησης, παίρνοντας υπ’ όψιν και τις γνώμες ειδικών επιστημόνων, καθιέρωσε την υποχρεωτική σίτιση των Ελλήνων για 4 φορές τουλάχιστον εβδομαδιαίως, με φασόλια των ποικιλιών χάντρες, γίγαντες και γυφτοφάσουλα.
    Μετά την ικανοποιητική επιτυχία που είχε το μέτρο στην σταθεροποίηση της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, σήμερα, με νεώτερη πράξη, καθορίζεται ο ανώτατος αριθμός των φασιόλων ανά μερίδα που επιτρέπεται, ήτοι στους 30 φασιόλους για τις χάντρες, στους 15 για τους γίγαντες και στους 40 για τα γυφτοφάσουλα, ενώ συγχρόνως, με νέο σχέδιο νόμου που κατετέθη σήμερα στη Βουλή, το ποσόν που δίδεται δωρεάν για την αλλαγή κουφωμάτων στις παλαιές οικίες θα αυξηθεί, ώστε να περιλαμβάνει και εργασίες ηχομόνωσης και εξαερισμού, δι’ ευνοήτους λόγους.
    Δυστυχώς όμως, μετά την αλλαγή στις διατροφικές συνήθειες των Ελλήνων, ο μέσος όρος ζωής εκτοξεύτηκε στα 110 χρόνια, δημιουργώντας εκρηκτικές πιέσεις στο ασφαλιστικό.
    Ο κ. Λοβέρδος εισηγήθηκε στην κυβερνητική επιτροπή που συνεδρίασε εκτάκτως, την καθιέρωση  πλαφόν στην επιβίωση των Ελλήνων, προς ανακούφιση των ταμείων, αλλά τελικά απεφασίσθησαν τα εξής:
    α) Η ηλικία συνταξιοδότησης διαμορφώνεται στα 98 χρόνια εφόσον υπάρχει ανήλικο τέκνο και στα 105 κανονικά.
    β) Για κάθε έτος πρόωρης συνταξιοδότησης θα αφαιρείται το 30% της σύνταξης.
    γ) Δίδονται γενναία κίνητρα δια την εθελουσίαν έξοδον των ηλικιωμένων από τον μάταιο τούτο κόσμο, και συγκεκριμένα:
    1) Έκπτωση φόρου 600 ευρώ ετησίως επί 3ετίαν στα τέκνα των «εξοδούχων».
    2) Η εξόδιος ακολουθία των μεταστάντων θα γίνεται απαραιτήτως στους Μητροπολιτικούς ναούς με όλους τους πολυελαίους αναμμένους.
    3) Σε περίπτωση εθελουσίας εξόδου και των 2 γονέων η έκπτωση φόρου διπλασιάζεται, ενώ θα υπάρχει και δωρεάν άναμμα καντηλιών και περιποίηση τάφου έως της ανακομιδής των οστών.
    4) Τα τέκνα που θα δώσουν μίαν μικράν ώθησην δια την  « έξοδον» των αγαπημένων γονέων τους,θα έχουν επιπλέον φορολογική ελάφρυνση 300 ευρώ.
    (Η Εκκλησία ανακοίνωσε πως θα συνδράμει και αυτή, όπως πάντα, κάνοντας υπερωρίες, ζητώντας όμως ένα μικρό επίδομα και την έκπτωση των εξόδων (πολυέλαιοι, κεριά, λαμπάδες κλπ) από την φορολογία της, η οποία είναι εξοντωτική).
    Η Κομισιόν και το ΔΝΤ, με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Πάγκαλου και Λοβέρδου, πρότειναν τα τέκνα να μπορούν να «βοηθήσουν» και άλλους να εξέλθουν, όπως συμπεθέρους, συνυφάδες, γείτονες κλπ, πράγμα που απέρριψε οργισμένα ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος υπενθύμισε το δίλλημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», διευκρινίζοντας ότι τώρα αισθάνεται πιο σοσιαλιστής από ποτέ, και δεσμεύτηκε πως το μέτρο θα εφαρμοσθεί μόνο για τους συγγενείς 1ου βαθμού, ενώ συγχρόνως ανακοίνωσε την κατάργηση της βίζας και με τις νήσους Φερόες, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ.
    Εν τω μεταξύ, παρά την αδιαμφισβήτητη βοήθεια που προσέφερε το δίχτυ προστασίας ΕΕ-ΔΝΤ στην αποκλιμάκωση των spreads, τα οποία σήμερα κινούνται στα όρια του 78%, με τάσεις περαιτέρω αποκλιμάκωσης, ο κ. Παπανδρέου δημοσιοποίησε την αποχώρησή του από αυτό και την πρόθεσή του να βάλει ένα όπλο, ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως, πάνω στο τραπέζι, ώστε να κρατήσει σε απόσταση ασφαλείας τους κερδοσκόπους.
    Μετά λοιπόν εβδομαδιαία διατροφή με ενισχυμένες μερίδες γυφτοφάσουλων, ο κ. Αντιπρόεδρος παίρνει σήμερα τη θέση του πάνω στο τραπέζι.
    (Το τεχνικό πρόβλημα, πού θα βρεθεί τραπέζι να συγκρατήσει τον ασυγκράτητο, έχει επιλυθεί από έλληνες επιστήμονες με την βοήθεια ξένων ειδικών).
    Ένα καινούργιο πρόβλημα όμως φαίνεται να προβληματίζει τους αρμόδιους υπουργούς.    Συγκεκριμένα, από τριμήνου περίπου, παρατηρείται μεγάλη άνοδος της τιμής των φασιόλων, ιδίως της κατηγορίας των γυφτοφάσουλων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Κυβέρνησης, που ανακοίνωσε την διενέργεια σαρωτικών ελέγχων στην αγορά με στόχο την συγκράτηση των τιμών, κατά το λίαν επιτυχημένο παράδειγμα της βενζίνης, η οποία σήμερα παραμένει επί 6 συνεχόμενες ώρες εις την αυτήν τιμήν, με πτωτικές μάλιστα τάσεις, δημιουργώντας αισιοδοξία στο οικονομικό επιτελείο, ότι δεν θα υπερβεί την μέση σημερινή τιμή των 7,65 ευρώ/λίτρο.
    Ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ πάντως, επέστησε την προσοχήν της κυβέρνησης στο μεγάλο ποσοστό συμμετοχής των μεταναστών στην εν λόγω αύξηση της τιμής των γυφτοφάσουλων, με την προτίμηση που επιδεικνύουν στην συγκεκριμένη ποικιλία, τέτοιοι γύφτοι που είναι.

    Θα κλείσουμε το δελτίο μας αγαπητοί μας ακροατές με μία εύθυμη πινελιά, τόσο απαραίτητη στην εποχή μας.
    Σας μεταφέρω λοιπόν το ανέκδοτο που ακούγεται πολύ τελευταίως.

    «Μια χήρα ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της. Ιούλιος μήνας ήταν, ζέστη, σκασίλα, ανοιχτή η μπαλκονόπορτα, όταν η χήρα, πάνω στο γλυκοϋπνι, βλέπει μια σκιά στο μπαλκόνι.
    -Παναγία μου, σκέφτεται, κλέφτης είναι. Να φωνάξω βοήθεια; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει.
    Μετά ο κλέφτης μπαίνει μέσα στο δωμάτιο.
    -Βαγγελίστρα μου, σκέφτεται η χήρα, σίγουρα κλέφτης είναι, να βάλω τις φωνές; Μπα, ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
    Παραμετά ο κλέφτης πάει στο κρεβάτι της.
    -Άϊ Γιώργη στρατηλάτη μου βοήθεια, ξανασκέφτεται η χήρα, θα με σκοτώσει σίγουρα αυτός, πρέπει να φωνάξω,…αλλά πάλι,... ας δω καλύτερα τι θα γίνει μετά.
    Στο τέλος ο κλέφτης της βγάζει τη ρόμπα, της βγάζει το βρακί, να μη τα πολυλογούμε της κάνει τα ακατανόμαστα και εξαφανίζεται απ’ το δωμάτιο.
    -Ρε συ, σκέφτεται η χήρα, αυτός με απαύτωσε, βοήθειααααα, σηκώνει το χωριό με τις φωνές της.

    Το ανέκδοτο το λένε χαζογελώντας κάτι περίεργοι αριστεροί, όταν διαβάζουν τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι 40% και πάνω των Ελλήνων δείχνει ανοχή στα μέτρα της κυβέρνησης, αλλά δεν καταλαβαίνω το γιατί.
    Σάματι όμως τους καταλαβαίνει και κανείς αυτούς, με τέτοια περίεργα γούστα που έχουν!
                       Την καλημέρα μου σε όλους σας».

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

ΕΥΤΥΧΙΑ

                              ΕΥΤΥΧΙΑ
                      Τα μεγάλα λόγια
                 τα σιχαίνομαι
               Τα μεγάλα όνειρα
                 τα σιχαίνομαι
               Τα δικά μου όνειρα
               χωράνε στη χούφτα
                     ενός μωρού.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

TEΡΑΤΑ ΑΝΤΟΧΗΣ

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο ανθεκτικοί οργανισμοί είμαστε εμείς οι Έλληνες και δεν μπορώ να το πιστέψω και ο ίδιος. Καθήστε και μετρήστε το λοιπόν.


Έχουμε από πάνω μας τον Λοβέρδο να λέει πως δεν υπάρχει σάλιο στα ταμεία και να ετοιμάζεται να μας στρώσει στη δουλειά μέχρι τα ογδόντα και βάλε, λύνοντας έτσι το ασφαλιστικό πρόβλημα στο πι και φι, αφού κανείς δεν πρόκειται να πάρει σύνταξη, εκτός κι αν βαμπιριάσεις (κάποιον μου θυμίζει, κάποιον μου θυμίζει, αλλά δεν μούρχεται).


Έχουμε τον Παπανδρέου να μας προειδοποιεί-κάτι ξέρει σίγουρα παραπάνω από μας-για τον 5ο ή 6ο μισθό μας.


Έχουμε την Άνχελ καλή της ώρα, που σε πιάνει κάτι τις μόλις την βλέπεις μ' αυτή την ερωτική αύρα που αναδύει, να μας τρελαίνει με τα τσαλίμια της, τον κ. Αλμούνια-πώς έκανε τώρα προκοπή αυτός με τέτοιο όνομα, είναι ένα μυστήριο-, τον "χαμογελαστό" κ. Ρεν να μας δουλεύει ψιλό γαζί, να μας εύχεται "καλό κουράγιο", και να μη βρίσκεται κάποιος να του χώσει μουλωχτά καμιά κλωτσιά στο καλάμι, και όλους αυτούς τους αξιότιμους φίλους μας εκ Βρυξελλών να μας ετοιμάζουνε τα κόλλυβα.


Έχουμε περικοπές επιδομάτων, δώρων, ΦΠΑ, τεκμήρια, νέα φορολογία, πόθεν έσχες, πάγωμα μισθών, τον Πάγκαλο να φοβερίζει θεούς και δαίμονες κλπ κλπ.


Έχουμε το άγχος να βρούμε στο παρατηρητήριο τιμών-αυτή την φοβερή εφεύρεση που μηδενίζει την ευθύνη κάθε υπουργού να κάνει κάτι για την ακρίβεια-το σούπερ μάρκετ στον Πειραιά που έχει 20 λεπτά πιο φτηνό το βιτάμ, το άλλο στο Γαλάτσι που είναι φτηνό στα μακαρόνια, το παρ' άλλο στο Μενίδι που έχει προσφορά τις ντομάτες και τη φέτα, να βρούμε το φθηνότερο βενζινάδικο και τη φθηνότερη λαϊκή. (Αν βρούμε τώρα χρόνο, μετά απ’ αυτά, και μαγειρέψουμε κιόλας, είμαστε για το βιβλίο Γκίνες).


Έχουμε το άγχος να μην αφήσουμε τη βρύση να τρέξει μια στάλα παραπάνω, γιατί τι θα απογίνουν οι επόμενες γενιές χωρίς νερό; Μην αφήσουμε κάνα φως αναμμένο, να σβήσουμε τηλεόραση στο σαλόνι και στο υπνοδωμάτιο, φούρνο, στερεοφωνικό, κλιματιστικό και φωτάκι για το βράδυ, γιατί στον χρόνο απάνω μας στοιχίζουν 100 ευρώ, να μην μιλήσουμε κάνα δευτερόλεπτο παραπάνω στο τηλέφωνο και μας έρθει καμιά κατακεφαλιά.


Να μην φάμε κρέας και γίνουμε τρελές αγελάδες, να μη φάμε κοτόπουλο και γίνουμε αδερφές, να μη φάμε λαχανικά γιατί έχουν ζιζανιοκτόνα, να μη φάμε φρούτα γιατί έχουν 80 ψεκάσματα, χώρια που δεν τρώγονται με τίποτα από την ανοστιά.


Να μην ερωτευθούμε σα νέοι, γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε από τους άγιους παπάδες μας, να μην ερωτευθούμε σαν παντρεμένοι-όχι τη γυναίκα μας εννοείται- για τον ίδιο λόγο, και επιπλέον γιατί μαύρο φίδι που μας έφαγε αν το μάθει, εκτός κι αν προφτάσει και ερωτευθεί πρώτη αυτή, να μην πάμε με καμιά μικρούλα γιατί σέρνονται κάτι μυστήριες αρρώστιες, ούτε όμως να την σκεφτούμε πονηρά τη μικρούλα, καθότι αμαρτάνουμε "τη διανοία", κι άϊντε να ξεμπλέξεις έπειτα.


Να μη μπορείς να φας ένα φαί της προκοπής στην ταβέρνα χωρίς να σου πιάσουνε τον κ..ο ή χωρίς να αρπάξεις καμιά δηλητηρίαση ξεγυρισμένη.


Να μην μπορείς να βγεις στη βεράντα, γιατί σε πιάνει κατάθλιψη με την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στα 5 μέτρα να σε ζαβλακώνει.


Να μην μπορείς να πάρεις μια βαθειά ανάσα χωρίς να φαρμακωθείς, ούτε και να κάτσεις μέσα στο σπίτι σου, γιατί οι αναθυμιάσεις από τα οικοδομικά υλικά είναι ακόμα πιο επικίνδυνες.


Να πρέπει να γνωρίζεις Αγγλικά, σαν είσαι γυναίκα, computer, δημόσιες σχέσεις, να είσαι καθαρίστρια, λογίστρια και καπάτσα, να μην αρρωσταίνεις, να είσαι σβέλτη, και φυσικά να ξέρεις να κουνιέσαι τουλάχιστον άπαξ ή δίπαξ εβδομαδιαίως στο "αφεντικό", για να πάρεις την πολυπόθητη θέση των 600 ή 500 ευρώ, κι αν σ' αρέσει.

Γι΄αυτό σας λέω.
Τέρατα αντοχής!

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

 Στις ευτυχισμένες μέρες που δεν θάρθουν
               σας τ' ορκίζομαι.
 Τα μαλλιά μου θ' αφήσω να μακρύνουν,
                   και τα νύχια μου.
                   Και το παρελθόν
       θα λευτερώσω απ' τη ματιά μου,
        με τις φωνές του ημερωμένες.
    Και τα κουρέλια μου ανεμίζοντας
               θα ακροβατήσω,
       στην τελευταία ηλιαχτίδα,
   αφέντης του στερνού μου κόσμου.
                Και η σιωπή μου
            τρομερή θ' ακούγεται,
                   αντιλαλώντας
          στις αδειανές σας πολιτείες.
                  
                   Τ' άστρα
             δεν έχουν δάκρυα
             για τις ρυτίδες μου!

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη...

   Το παραμύθι που θα διηγηθούμε σήμερα έγινε τα παλιά εκείνα χρόνια, όπου οι άνθρωποι δεν ήτανε πολιτισμένοι και, φυσικά, όπως όλα τα παραμύθια, ουδεμίαν σχέση με την πραγματικότητα έχει.
   Tότε λοιπόν ζούσε ένας καλός και νέος βασιλιάς, που είχε διαδεχθεί έναν κακό και νέο βασιλιά(ας πούμε καλύτερα πρωθυπουργό για να καταλαβαινόμαστε), ο οποίος κακός βασιλιάς είχε κάνει τα μύρια όσα και οι υπήκοοι τον πήραν με τις πέτρες.
    Ξαφνικά όμως, και ενώ ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς προσπάθαγε να βάλει μία τάξη, oι κακοί Ινδιάνοι, με τους οποίους όλοι ζούσανε αρμονικά μέχρι τότε, άρχισαν άγριο πόλεμο. (Υπενθυμίζω εδώ πως πάντοτε οι Ινδιάνοι ήταν απολίτιστοι και κακοί, και σκοτώναν τους καουμπόηδες, που ήταν πολιτισμένοι και καλοί, και τους γδέρναν το κεφάλι από πάνω και τους αφήναν καραφλούς, μέχρις να έρθει το ιππικό, και πού σε πονεί και πού σε σφάζει τότες βρωμοϊνδιάνοι).

    Ξεσηκώθηκαν λοιπόν οι Ινδιάνοι και πολιορκούσαν το βασίλειο από παντού, χαλασμός Κυρίου, και χρησιμοποιούσαν λέει, όχι μόνο βέλη, ακόντια και τσεκούρια, αλλά και κάτι νέα όπλα, τα λεγόμενα spreads.

    Ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, έκανε ότι μπορούσε για να αποκρούσει τις άθλιες επιθέσεις.
Συμμάχησε στο εσωτερικό με το κόμμα, ας πούμε, του παλιού, κακού βασιλιά, συμμάχησε με κάποιον άλλον πολεμοχαρή και έμπειρο στις πολεμικές επιχειρήσεις, τον υποστράτηγο, να τον πούμε έτσι, Καραγαμωτηνατυχίαμας, ζήτησε βοήθεια από διπλανά, μεγαλύτερα και πιο δυνατά βασίλεια, αλλά δυστυχώς, η βασίλισσα των Οστρογότθων Άνχελ(Αγγέλα), πάτησε πόδι και δεν ήθελε να βοηθήσει, γιατί ήταν κρυφά ερωτευμένη με τον βασιλιά μας κι αυτός μήτε να την φτύσει.

    Εν τω μεταξύ οι Ινδιάνοι είχαν πια αποθρασυνθεί εντελώς, και πετάγαν κάτι spreads μεγαλύτερα κι απ’ τις κοτρώνες, που έριχνε ο Πολύφημος στο πατριωτάκι μας τον Οδυσσέα.

    Τότε, μέσα στην απελπισία του, ο έμπειρος Καραγαμωτηνατυχίαμας, πρότεινε στο νέο βασιλιά το εξής πανούργο σχέδιο:
   «Να μη ζητήσουμε», λέει, «βοήθεια και στρατό από την Άνχελ αλλά ένα όπλο να το έχουμε πάνω στο τραπέζι, να τα κάνουνε πάνω τους οι Ινδιάνοι απ’ το φόβο, αλλιώς θα τους πούμε πως θα καλέσουμε το ιππικό για να μας σώσει».
   Το πανούργο σχέδιο, με την επιστασία του εξίσου πανούργου Καραγαμωτηνατυχίαμας, δούλεψε στην εντέλεια, εκτός μιας ασήμαντης και άνευ σημασίας λεπτομέρειας:
   Η Αγγέλα(Άνχελ) συγκεκριμένα και οι άλλοι φίλοι του καλού και νέου βασιλιά, αντί να κιτρινίσουν απ’ το φόβο τους, ν’ αρχίσουνε να τρέμουν και να τον παρακαλάνε να μη φέρει το ιππικό, το φώναξαν οι ίδιοι να βάλει τάξη στο βασίλειό του, στο οποίο παρεπιπτόντως όλοι τα αρπάζανε, και ύστερα του είπανε να τους φωνάξει, μόλις οι Ινδιάνοι είναι έτοιμοι να του πάρουνε το σκαλπ, για να τον σώσουνε μαζί με το ιππικό.

   Έτσι ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, έμεινε με το όπλο ανά χείρας, τον Καραγαμωτηνατυχίαμας στην καμπούρα του, το νέο υποψήφιο βασιλιά, που διαδέχτηκε τον παλιό, κακό βασιλιά, να γελάει κάτω απ’ τα μουστάκια του, και όλο τον κόσμο να τον σκυλοβρίζει.
   Και όλοι πια φοβούνταν, μ’ αυτό το όπλο στο τραπέζι, μη και γίνει κάνα ατύχημα, μην κάνει κάνα απονενοημένο διάβημα ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, ή ο «Καθιστός Βούβαλος», σα να λέμε σήμερα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, που τα είχε πάρει στο κρανίο και απειλούσε με αυτό θεούς και δαίμονες, και προπάντων τους υπηκόους του καλού και νέου βασιλιά, και τους φοβέριζε πως θα τους ξεσπιτώσει, θα τους πάρει την μπουκιά από το στόμα, θα τους απολύσει που λέμε σήμερα, και μαύρο φίδι που τους έφαγε έτσι και δεν υπακούσουν στις εντολές του βασιλιά τους.

   Εν τω μεταξύ στο βασίλειο του καλού και νέου βασιλιά γινόταν ένα μπάχαλο πια.

   Οι τραπεζίτες της εποχής εκείνης κρύψαν το σακούλι με τα χρήματα και δεν το φανερώναν σε κανέναν, σου δίναν ένα και σου παίρναν πέντε, σου χρέωναν και την καλημέρα που τους έλεγες, κι αντί να δώσουν κάνα φόρο παίρναν από πάνω κιόλας, οι μάγοι ζητάγανε μια περιουσία να σου κάνουν ένα ξεμάτιασμα, οι προμηθευτές των φυλαχτών τα πουλάγανε στον βασιλιά 10 και 20 φορές πιο ακριβά, και οι παπάδες στύλωσαν τα πόδια που τους ζήτησε να δώσουν κάτι ψίχουλα.
   Όσο για τους έρμους υπηκόους αυτοί είχαν παρλατήσει πια και σβήναν τον πόνο τους στα καπηλιά και στα ξενυχτάδικα, έρεψαν από την αϋπνία να φυλάνε το μικρό, έστω, κομπόδεμά τους, γιατί ο καινούργιος, καλός και νέος βασιλιάς, είχε παραφρονήσει από τη στεναχώρια του, και είχε διαμηνύσει στον «Καθιστό Βούβαλο», που παρά το όνομά του ήταν αφάνταστα σβέλτος και ευέλικτος, και στους άλλους ευγενείς της Αυλής, πως δεν θα ησύχαζε αν δεν τους τα σούφρωνε όλα.

   Αλλά μη νομίσετε πως και η βασίλισσα των Οστρογότθων Αγγέλα(Άνχελ) είχε καλύτερη τύχη, γιατί στο μεταξύ αυτή είχε πάρει την ρομφαία της κάθαρσης που λέμε σήμερα, και ειρωνεύονταν τον καλό και νέο βασιλιά, που δεν έλεγε με τίποτα να υποκύψει στον έρωτά της.
   Τότε ακριβώς λοιπόν μαθεύτηκε ότι η Daimler, όπως λίγο πιο νωρίς η Siemens, ο Xristoforakos κ.α. (παλιά, Οστρογοτθικά ονόματα), είχε λέει δωροδοκήσει όλο τον γνωστό εκείνα τα χρόνια κόσμο, και έτσι η Αγγέλα(Άνχελ)-τι Αγγέλα δηλαδή, Αρχαγγέλα-, έγινε ρεζίλι των σκυλιών, έμεινε με την ρομφαία ανά χείρας και αυτή και δεν ήξερε πού να την βάλει, και είχε και τον «Καθιστό Βούβαλο» από πάνω να την περιγελάει.
   Έτσι το μόνο κέρδος από όλη αυτή την ανακατωσούρα ήταν πως λύθηκε επιτέλους το θεόπνευστο ερώτημα, που δεν άφηνε τον κόσμο της εποχής εκείνης να φάει:
   «Τι γένους είναι οι Άγγελοι;».
   Και μπορεί για τους Αγγέλους να μην ήμαστε απόλυτα σίγουροι, αλλά για τους Αρχαγγέλους έχουμε πια την απάντηση, πως μερικοί από αυτούς είναι γένους θηλυκού.(Δεν παίρνω βέβαια και όρκο, τι λέτε και εσείς;).

Και έτσι(μακάρι να) ζήσανε αυτοί καλά λοιπόν..
κι εμείς (δεν ξέρουμε αν θα ζήσουμε) καλύτερα!

   Υ.Γ. Το παραμύθι, χαμένο μέσα στην καταχνιά των αιώνων, δεν μας διευκρινίζει τι απέγινε εκείνο το μικρό βασίλειο, ούτε πια ήταν η εξέλιξη του πολέμου με τους κακούς τους Ινδιάνους.
   Όσο για την τύχη του καινούργιου, καλού και νέου βασιλιά, οι γνώμες διϊστανται.
   Άλλοι λένε πως τρέχει ακόμα παραλοϊσμένος στα βουνά, και άλλοι, χαιρέκακοι, πως τον πήραν με τις μαγκούρες οι υπήκοοι, πράγμα βέβαια τελείως ανάρμοστο για την ανατροφή τους, αν πράγματι συνέβη κάτι τέτοιο.