Στις ευτυχισμένες μέρες που δεν θάρθουν
               σας τ' ορκίζομαι.
 Τα μαλλιά μου θ' αφήσω να μακρύνουν,
                   και τα νύχια μου.
                   Και το παρελθόν
       θα λευτερώσω απ' τη ματιά μου,
        με τις φωνές του ημερωμένες.
    Και τα κουρέλια μου ανεμίζοντας
               θα ακροβατήσω,
       στην τελευταία ηλιαχτίδα,
   αφέντης του στερνού μου κόσμου.
                Και η σιωπή μου
            τρομερή θ' ακούγεται,
                   αντιλαλώντας
          στις αδειανές σας πολιτείες.