..«Σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωσταντινάτο....»

    Τι σου είναι πάντως φίλε μου η λαϊκή σοφία! Μαργαριτάρι!. Την ακολουθάς και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο που λένε, γλυτώνεις από μπελιάδες βρε αδερφέ.
   Να, πάρε τώρα αυτό που λέει ο λαός: «Ότι κοροϊδεύεις θα το λουστείς και συ». Ανεκτίμητο!
   Θυμάστε τι γέλια κάναμε που οι Αμερικάνοι βγάλανε τον Μπους για πρόεδρο; Καινούργιο συκώτι φτιάξαμε. Τι ηλίθιους τους ανεβάζαμε, τι ζώα τους κατεβάζαμε.
    Αμ με τον Μπους; «Βους ο Μπους», λέγαμε.
    Βους βέβαια ο Μπους και ουδεμία αντίρρησις επ’ αυτού. (Κομψά το είπαμε το πράμα βέβαια , πλανητάρχης άνθρωπος βλέπεις, άλλο βους και άλλο σκέτο βόϊδι, έχει και η καθαρεύουσα τα πλεονεχτήματά της).
    Ενώ ο δικός μας; Γνήσιος απόγονος των αρχαίων Ελλήνων. Ένα μυστήριο πράμα, απ’ όλους κάτι πήρε αδερφάκι μου, κάθισε και μέτρα. Έχουμε και λέμε το λοιπόν.
    Από το Δημοσθένη πήρε τη ρητορεία, κόβει το στόμα του βρε αδερφέ, τον ακούς και πιστεύεις πάραυτα στη μετεμψύχωση.
    Από τον Πλάτωνα και τον Αρίστο την μόρφωσις.
    Περιφρονάει, σα τον Διογένη, όλα τα υλικά αγαθά (για εμάς, όχι για τον εαυτό του).
    Από τον Περικλή πήρε τον Χρυσούν Αιώνα(έστω ρε, τη Χρυσή τετραετία).
    Αμ απ’ τον Οδυσσέα; Τη πανουργία και τη πονηριά. Είδατε πώς τα κατάφερε με ‘κείνο το πιστόλι πάνω στο τραπέζι; ε; Σατανικό.
    Μόνο με την αλυσίδα του ποδηλάτου τα ‘κανε μούσκεμα. Θυμάστε, που του βγήκε η αλυσίδα του ποδηλάτου και πήγε να την βάλει εν κινήσει, και το τσάκισε το χέρι. Μα μπαίνει η αλυσίδα εν κινήσει χριστιανέ μου;
    Και θέλει να μας οδηγήσει και στην Ιθάκη, ο πολυμήχανος. Πού να το ήξερε ο αληθινός πολυμήχανος, πως θα ‘βγαζε τέτοιον απόγονο. Τι Κύκλωπες, τι Λαιστρυγόνες, τι Σκύλα και τι Χάρυβδη, δε μπορεί, θα το είχε κάνει το απονενοημένο.
    Και τραγουδάμε τώρα εμείς στους Αμερικάνους: «Σας πήραμε σας πήραμε φλουρί κωσταντινάτο».
    Και μας απαντάνε αυτοί: «Μας πήρατε μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο. Κι αυτός είναι χάρισμά σας, στα μούτρα τα δικά σας».
    Γι’ αυτό σας λέω, μη κοτσομπολεύετε τον άλλον, μπας και γλυτώσουμε ως έθνος κανένα ρεζιλίκι.

    Τώρα βέβαια θα μου πείτε εσείς αυτόν θέλατε, αυτόν βγάλατε. Μαγκιά σας και καουμποϊλίκι σας και λόγος δε μου πέφτει.
   Αλλά τότες γιατί μοιρολογάτε συνέχεια; μου λέτε; «Δεν αντέχουμε άλλο, δε μπορούμε, δε τα βγάζουμε πέρα, βοήθεια!». Είναι αυτή συμπεριφορά; Για να μη λέτε πάντως πως δεν σας τα ‘πα έγκαιρα, το ξέρετε το ανέκδοτο με το ναυάγιο;
-Μπαμπά, είναι μακριά ακόμα η στεριά;.
-Σκάσε και κολύμπα.
    Έτσι ακριβώς. Σκάστε και κολυμπήστε. Γιατί αν νομίζετε πως έχουμε φτάσει στη στεριά και τα πράγματα θα καλυτερεύουν, πλανάσθε πλάνην οικτράν, που λένε και οι σπουδαγμένοι.
    Και στις εκλογές, για να τους εκδικηθείτε λέει τους κανάγιες που ρήμαξαν, μαζί με τους άλλους, την Ελλάδα, δε πήγατε να ψηφίσετε. Και νομίζετε πως τους κάνατε τη μούρη κρέας!
    Σιγά μην ιδρώσει το αυτί του Παπαντρέου. Εδώ ρε μας έχουνε γκαΣτροσ’ Καν τόσο καιρό και σφυράνε αδιάφορα, και θα τους θίξει τώρα που εσείς, αντί να ψηφίσετε, πήγατε για τσίπουρα;
    Και άντε να πούμε πως στις βουλευτικές θέλετε σώνει και καλά τον Παπαντρέου. Να το πούμε, να πάει στα τσακίδια.
    Ούτε στις περιφερειακές μπορούσατε να τους δώσετε μια μπούφλα; Ούτε στις δημοτικές; Τι διάολο φοβάστε;
    Μη βγει ο Λαμπρούλης με τα κονσερβοκούτια; (Που ως γνωστόν, βέβαια, τα είχε κάνει τάτσι-μίτσι-κότσι με το Χριστοφοράκο και Τσουκατοέφαγε τα λεφτά της Ζήμενς, χώρια που σας πετσόκοψε μισθούς και συντάξεις, έτσι;).
    Ή μη σας πλακώσει ο Καλογιάννης με τα ραδικοβλάσταρα, ένεκα και οικολόγος; Και του δώσατε ένα 6% κατακέφαλα, μη και πάρουν τα μυαλά του αέρα, έ;
    Πώς είπατε; Και σεις δεν ξέρετε γιατί; Καλώς..
    Αλλά τότες γιατί κλαίτε και οδύρεσθε; Να περιμένω απάντηση; Μπα, έ;
    Και όχι τίποτις άλλο, αλλά εκτέθηκε και κείνος ο καλός ο άνθρωπος, ο Κίσσιγκερ, που είπε πως οι Έλληνες είναι ο πιο ατίθασος λαός της Ευρώπης.
    Εμείς ατίθασοι; τι λέτε κύριε Κίσσιγκέρ μας, λάθος, παρεξήγησις, με το μπαρδόν, εμείς, κο κο κο η κότα, αστείον πράμα.

    Αλλά επειδή είστε ανευχαρίστητοι και δε ξέρετε τι θέλετε, την πληρώνουν μετά αθώοι άνθρωποι.
Καθότι άμα έχεις σκοτουριασμένο κεφάλι, δε μπορείς να σκεφτείς ορθίως αδερφέ μου. Γι’ αυτό πέσατε όλοι να φάτε τον κ. Πάγκαλο, που είπε, λέει, τους δημόσιους υπάλληλους «κοπρίτες». Και σας ερωτώ εγώ: Αν ήσασταν ψύχραιμοι, θα κάνατε τέτοιο λάθος;
    Γιατί είναι τώρα τέτοιος άνθρωπος ο Κος Αντιπρόεδρος; Να βρίζει και να λοιδωρεί; Όχι σας ερωτώ, τον ξέρετε για τέτοιον;
    Ο γλυκύτατος και λεπτεπίλεπτος αυτός άνθρωπος-οία η ψυχή τέτοια και η μορφή- κάποιον λόγο βέβαια θα είχε.
    Εδώ ρε και τους δολοφόνους τους αθωώνουν καμιά φορά ένεκα «βρασμού ψυχικής ορμής», και για τον κύριο Αντιπρόεδρο ούτε ένα ελαφρυντικό;
    Για ελάτε όμως μια στιγμή στη θέση του εξυπνάκηδες, που μόνο να βρίζετε ξέρετε, να είστε ένας «δυστυχής κληρονόμος» πενηντατόσων ακινήτων; Ποία η θέση σας; μου λέτε;

    Για σκέψου να είσαι έτοιμος, λέει, να κοιμηθείς, με τη συνείδησή σου αναπαυμένη-μήτε διόρισες κανέναν «κοπρίτη» ποτές, μήτε κάνας σύντροφος απ’ το κόμμα σου τα σούφρωσε, μήτε καμιά δεξιά παρασπονδία έκανες- να είσαι έτοιμος λοιπόν να κοιμηθείς, με την εικόνα του σοσιαλισμού κάτω απ’ το μαξιλάρι σου, και ξάφνου να σου έρχεται κατακέφαλα ένα διαμέρισμα κληρονομιά!
    Και πάνω που έχεις παρλατίσει και προσπαθείς να συνεφέρεις, και αναρωτιέσαι τι ‘ταν αυτό το κακό που σε βρήκε, να σου ‘ρχεται και ένα κατάστημα στο δόξα πατρί!
    Και κει που λες «Βαγγελίστρα μου βοήθεια, τι αμαρτίες έχω κάνει ο χριστιανός και με τυραννάς έτσι;», νάσου κι ένα αγροτεμάχιο κατακούτελα να σε αποτελειώσει.
    Πόσο να βαστάξει ένας άνθρωπος, ε; Κι αυτό το Γολγοθά τον ανέβηκε όλον μονάχος του, κατάμονος.
    Σε τι ψυχολογική κατάσταση θα ήσασταν εσείς, λοιπόν, αν τραβούσατε των παθών σας τον τάραχο σα τον κύριο Αντιπρόεδρο; Όχι τους δημόσιους υπαλλήλους, τον πατέρα σας τον ίδιο θα λέγατε κοπρίτη.
    Σωστά;
    Ουφ, ξεθύμανα!(Για κάνα τέταρτο).